Kinderen opvoeden: het is niet de gemakkelijkste taak. Geloof me, ik heb hier zelf vier pubers rondlopen en elke dag besef ik dat wij als ouder wel een grote verantwoordelijkheid dragen. Hoe onze kinderen later in het leven staan, hangt af van wat wij hun als ouder hebben meegegeven. In mijn tweede boek heb ik hier uitgebreid over geschreven. Die gevolgen – als ouders hun “taken” niet hebben opgenomen – zijn immers elke dag duidelijk te zien in mijn praktijk. Daarom vind ik het als ouder heel belangrijk dat wij het juiste voorbeeld geven, dat wij in het leven moeten staan zoals wij willen dat onze kinderen in het leven staan. Kinderen leren niet enkel uit woorden, ze doen aan modelling: ze bootsten gedragingen/handelingen van anderen na. Wil jij dus dat je kinderen sterk staan in het leven met respectvol gedrag t.o.v. iedereen? Dan is het belangrijk om eerst zelf sterk te staan en respect te tonen naar iedereen toe (inclusief jezelf).
Door met deze tien zaken rekening te houden zal je je kinderen opvoeden tot sterke, empathische en respectvolle personen.
1. Positieve daadkracht tonen.
Door als ouder vol energie en met veel werklust de dag door te komen, leert je kind onbewust veel meer bij dan dat we passief in de zetel liggen zappen. Ook al lopen de dagen eens minder vlot, als we als ouder ons hoofd niet laten hangen en doorzettingsvermogen tonen, leren we ons kind ook door te zetten als het soms wat moeilijker gaat. We leren hun zo verantwoordelijkheden aan.
2. Niet alles geven wat het kind vraagt.
Iemand die zijn/haar kind alles geeft wat het vraagt, geeft het idee mee aan het kind dat hij of zij steeds recht heeft op alles wat hij/zij wil. We mogen onze kinderen gerust leren dat ze niet alles kunnen krijgen wat ze willen maar wel dat ze datgene krijgen, wat ze nodig hebben.
3. Een kind niet kleineren of afbreken.
Wanneer een kind iets fout doet of iets doet wat wij niet graag hebben, kunnen we ons kind hierover het best constructief aanpakken en zeker niet op een kleinerende manier. Kinderen mogen fouten maken, zo leren ze er ook uit. Maar als ze worden gekleineerd of afgebroken, durven ze geen fouten meer te maken en zullen ze het later heel moeilijk hebben met fouten of zelfs ontkennen dat ze fouten maken.
4. Niet lachen met “anderen” of met onze kinderen als zij ongezonde uitspraken doen over “anderen”.
Wat bedoelen we met “anderen”? Iedereen is anders en iedereen mag “anders” zijn, anders zou het leven en de wereld maar saai zijn. Blijkbaar bestaan er toch mensen die hier anders over denken en laatdunkend op andersdenkenden reageren. Als hun kinderen dan ook zulke uitspraken doen en we vinden dit als ouder grappig, zal het kind opgroeien met het idee dat gebrek aan respect grappig en normaal is.
5. De “shit” of de rommel (letterlijk en figuurlijk) van je kind niet opruimen.
Wanneer wij als ouder altijd alles voor onze kinderen opruimen, zullen ze zelf niet hun verantwoordelijkheden leren opnemen. Ze denken dan immers dat dit de verantwoordelijkheid van iemand anders is en niet van henzelf. Dus ook al is het niet leuk (en soms angstaanjagend): laat het kind zijn eigen rommel/shit (letterlijk of figuurlijk) opruimen.
6. Jouw kind niet vergeven voor gemaakte fouten.
Wanneer een kind te pas en te onpas te horen krijgt dat hij/zij “toen” een fout heeft gemaakt en dat mama/papa er nog steeds boos over is, zal een kind later als volwassene geen fouten meer durven maken, zal het perfectionistisch worden en zal het zelf voorwaardelijke liefde aan zijn kinderen doorgeven: “Nu zie ik je graag hoor, nu jij zo flink bent”.
Kinderen zijn trouwens niet stout. Ze doen wel stoute dingen en handelen soms onhandelbaar maar ze zijn niet stout en zijn niet onhandelbaar. We moeten zo voorzichtig zijn met de woorden “jij bent” want zo bepalen we onbewust de identiteit van het kind. Dit heeft grote gevolgen voor later. Je kan beter zeggen: “Nu heb jij iets stouts gedaan en dat vindt mama/papa helemaal niet leuk.” Nadien kan je zeggen wat je wel wil en dat is veel beter dan: “Jij bent stout geweest.”
7. Opgepast met “Als jij gelukkig bent, ben ik ook gelukkig”.
Deze woorden worden gemakkelijk in de mond genomen door een ouder maar onbewust geef je daarmee veel verantwoordelijkheid door aan je kind. Zij krijgen dan immers het idee dat ze zich niet meer ongelukkig mogen voelen terwijl gevoelens altijd mogen getoond en gevoeld worden, zowel de positieve als de negatieve. Als volwassene gaat die persoon zich dan ook steeds beter voordoen dan dat hij/zij zich voelt, zo niet “maken ze hun ouders ongelukkig” terwijl je je bij je ouders juist veilig moet kunnen voelen om alles te voelen wat je voelt. (Wauw, zoveel “voelen” in één zin. 😉)
8. Altijd met de geldbeugel openstaan als een kind het vraagt.
Als wij elke keer geld geven aan onze kinderen als ze het ons vragen, zullen ze opgroeien met de gedachte dat geld gemakkelijk te rapen valt en dat ze er niet veel voor moeten doen. Als ze het dan toch niet gemakkelijk kunnen krijgen, zullen ze misschien wel op een onwettelijke manier proberen om toch snel en gemakkelijk aan geld te geraken. Laat een kind gerust de waarde van geld kennen. Zoals ik al in punt 2 schreef: een kind kan niet alles krijgen wat hij/zij wil, wel wat hij/zij nodig heeft.
9. Opletten met alcoholverbruik.
Wanneer we de gewoonte hebben om alles te vieren met alcohol of ’s avonds een aperitief drinken omdat we een drukke werkdag hebben gehad, geven we onze kinderen mee dat alcohol drinken deel uitmaakt van een doordeweekse dag en zullen ze later deze gewoonte ook overnemen.
10. Ouders hebben niet altijd gelijk.
Wij ouders maken ook fouten en dat mogen we gerust toegeven aan onze kinderen. Zo leren ze dat ze later ook hun fouten mogen en kunnen toegeven aan hun kinderen. Zo leren ze dat iedereen fouten kan en mag maken en dat dat deel uitmaakt van het leven.
Van welke regel ben jij geschrokken of met welke regel ben jij het niet eens? Of misschien heb je wel een aanvulling? Schrijf het gerust hieronder en wees zo een inspiratie voor anderen.