Degenen die me al jaren volgen, weten dat ik als jong meisje geen of weinig zelfvertrouwen had als gevolg van pesterijen in mijn kinderjaren. Door er later intensief aan te werken ben ik nu een zelfzekere vrouw en coach ik dagelijks mensen met een laag zelfbeeld.

Onlangs was ik bij een vriendin en die zei me plots: “Nele, jouw kinderen staan er! Ze zijn wijze jongedames en stralen zelfvertrouwen uit! Wauw”.

Dat complimentje deed me veel deugd want inderdaad: mijn twee dochters zijn enorme wijze jongedames geworden die veel meer zelfvertrouwen hebben dan ik had op die leeftijd. Nochtans had mijn oudste dochter als kind twee schele ogen. Ik heb er echter voor gezorgd dat ze nooit gepest werd en als dat wel het geval was: dat ze weerbaar was.

Twee weken geleden vertelde ze me een verhaal waar ik toch van achterover viel (in positieve zin). Zoals gewoonlijk vertelt ze graag honderduit over haar belevenissen. Die dag waren er enkele jongens in de klas die de meisjes lastigvielen met kleine plagerijen die helemaal niet meer werden geapprecieerd door de meisjes. (Mijn oudste dochter Noor wordt 14 jaar). Het was eigenlijk al de hele week bezig maar die dag was het “de grootste druppel in de overvolle emmer”. Noor heeft toen zelf ingegrepen (ook al was zij niet het slachtoffer) en nam het voor alle meisjes van de klas op tegen de grootste bullebak. Hij heeft nadien een hele tijd met haar zitten sms’en om zich te verontschuldigen maar vroeg haar ook waarom zij ingreep terwijl hij haar niet eens geviseerd had. “Omdat je meisjes zo niet behandelt en ik wil ook niet dat je mijn vriendinnen zo behandelt! Handel als iemand van je leeftijd en respecteer gewoon de grenzen van anderen! Neen is neen.”, was haar antwoord.

Ik zette mijn auto aan de kant, gaf haar een dikke knuffel en voegde eraan toe: “Was er indertijd maar zo iemand in mijn klas geweest die zoveel moed had om het op te nemen voor degenen met minder eigenwaarde”. En ik wenste haar proficiat.

Bij mijn beide dochters merk ik zo’n sterk gedrag (ook bij Nette, mijn jongste). Mijn jongste zal het ook snel opnemen voor anderen, zonder zichzelf voorbij te lopen en met het nodige respect voor haar eigen grenzen.

“Hoe doe je dat toch?”, vragen velen mij. Met veel plezier geef ik je hier wat tips mee.

1. Wees zelf het goede voorbeeld.

Kinderen worden gevormd door wat ze zien, niet alleen door wat ze horen. Als je zelf weinig zelfvertrouwen hebt en je vertelt je kind dat hij/zij meer zelfvertrouwen moet uitstralen, komt de boodschap niet over. Kom dus op voor jezelf, zeg “neen” als het nodig is en respecteer jouw grenzen.

2. Laat hen los.

Soms is het beter je kinderen even los te laten en zelf hun weg te laten zoeken. Zo krijgen ze vertrouwen in zichzelf. Ik kon ervoor kiezen om mijn kinderen zelf dagelijks naar school te brengen maar ik heb gekozen voor het openbaar vervoer. De allereerste keer waren ze zeer zenuwachtig en stonden ze zelfs in tranen. Vandaag nemen ze zelfs een andere trein als hun trein niet komt opdagen of te laat is, met de daarbij horende tussenstops terwijl ze anders een rechtstreekse verbinding hebben. Als ze bij hun vader zijn, hoef ik hen ook niet elke dag te horen. Ze weten dat ze me steeds kunnen bellen als ze met iets zitten maar ze hoeven me niet elke dag te bellen als zij daar geen behoefte aan hebben.

3. Wees voorzichtig met het over-complimenteren

Complimenten zijn nodig. Dat kan ik niet genoeg zeggen … maar overdrijf hier niet in. Als ze klusjes doen die van hen worden verwacht, vermijd het dan om telkens te benadrukken dat ze het goed gedaan hebben. De eerste keer is het normaal en bemoedigend, de vierde keer is het er zwaar over. Het is normaal dat ze jou op een bepaalde leeftijd helpen in het huishouden met enkele taken. Als ze altijd de tafel dekken, moet je hen er niet altijd voor prijzen: zo kweek je narcisten en dat is niet de bedoeling. Ze mogen bepaalde zaken ook als normaal beschouwen en niet altijd als buiten verwachting.

4. Laat je kinderen (veilige) risico’s nemen. Geef hen verantwoordelijkheden.

Wanneer kinderen zaken mogen doen waarop er niet constant controle is, groeien ze. Zo heeft ons Noor op vakantie dit jaar elke ochtend het ontbijt gehaald in de plaatselijke supermarkt in Tenerife. De eerste dag vroeg ik het haar en haar antwoord was: “Mama, ik kan geen Spaans!”. Het mijne: “Ik ook niet maar denk aan het liedje ‘un dos tres cuatro cinco cinco seis’ en de rest lees je wel af van de naambordjes van de broodjes. “ 😉 Zo gezegd, zo gedaan. Het was haar gelukt en vanaf dan stelde ze elke ochtend zelf voor om naar de supermarkt te gaan. Ze was er supergoed in.

Mijn jongste gaat zo alleen brood halen bij ons aan de broodautomaat verderop in de straat. En als zij iets wil, moet ze er zelf om vragen en een ander er niet voor laten opdraaien.

Kortom, ik trek ze heel veel uit hun comfortzone maar ze vinden het reuze en zijn zo al heel hard gegroeid.

5. Laat ze iets doen in het huishouden of in de tuin.

Het is wetenschappelijk bewezen dat kinderen – als ze meehelpen in het huishouden – meer zelfvertrouwen krijgen in het leven en later veel meer durven en kunnen doen. Dagelijks moeten onze vier kinderen (ik heb nog twee pluszonen van bijna 15 en 13 jaar oud) iets doen in het huishouden. We hebben met ons gezin een weekplanning gemaakt en elke dag doet iedereen zijn taak. Doen we klusjes in de tuin, mogen ze ook helpen. Het stoerste vinden ze om met de haagschaar de haag te snoeien (en ja, er zijn al kabels gesneuveld maar dat nemen we erbij: zo leren ze het). Toen ik het een tijd geleden zo druk had dat ik zelfs niet aan het eten kon beginnen (en ik wou echt een gezonde maaltijd op tafel voor ons zes en geen afhaalmaaltijd), heb ik Noor gevraagd om het eten klaar te maken. Met behulp van een kookboek is ze er glansrijk in geslaagd om een gezonde én lekkere maaltijd op tafel te toveren. Ze was zo fier! Ze vroeg nadien het recept en heeft het intussen ook al gemaakt bij haar papa en haar oma. 😊

6. Moedig hen aan om voor hun interesses te gaan.

Een andere manier om het zelfvertrouwen van je kinderen te vergroten is door hen aan te moedigen taken op zich te nemen waarin ze interesse tonen en te zorgen dat ze doorgaan tot die voltooid zijn. Het maakt niet uit wat. Mijn jongste dochter kan heel goed dansen. Zo goed dat ze gevraagd werd om auditie te doen voor een dansgroep. Dat hield in dat ze ook elke dinsdagavond twee uren moet repeteren. “Ja maar, mama, als ik dan bij jou ben? Dan lukt dat toch niet?”. Ik heb haar toen voorgesteld om op die momenten bij haar papa te blijven zodat ze voor haar droom en haar lievelingshobby kan gaan. Dus nu traint ze elke dinsdag en elke vrijdag omdat ze zo graag danst. Binnenkort mag ze shows dansen en daar kijkt ze zo naar uit. Het gaat er dus om dat ze volhouden wat ze gestart zijn zodat ze aan het einde de voldoening hebben van de prestatie.

7. Maak duidelijk dat je liefde onvoorwaardelijk is.

Wat je kinderen ook zeggen of doen: je blijft hen graag zien. Laat dit ook merken. Wil dit zeggen dat je foute handelingen door de vingers moet zien? NEEN! Als mijn kinderen ongewenst gedrag vertonen of woorden uitspreken die niet kunnen, zullen we hen er op wijzen dat dit niet gepast is. Ze ‘zijn’ echter die foute daden en slechte woorden niet.

Zo zal ik hen altijd aanspreken op hun gedrag, niet op hun persoon. Belangrijk hierbij is dat je hier niet zegt “Jij bent …” maar “Jij deed …”. Bijvoorbeeld: je zegt niet “Je bent stout.” maar wel “Je doet stout”. Al is het beter bij de feiten te blijven: “Ik hoorde je … zeggen en dat vind ik niet kunnen.” of “Ik zag je … doen en dat vind ik niet leuk”.

Een aantal jaren geleden had mijn jongste pluszoon mijn jongste dochter pijn gedaan en had ik ingrepen en hem “gestraft”. Later die dag kwam hij naast me in de zetel zitten en vroeg me: “Nele, ben je nog boos op me?”

Ik: “Waarom zou ik nog boos op je moeten zijn?”

Hij: “Jij was daarstraks zo kwaad op mij.”

Ik: “Ja maar je hebt toch ondertussen sorry gezegd tegen Nette en daarna zo fijn samen gespeeld. Je deed iets stout en daarvoor heb ik je onder je voeten gegeven. Jij bent niet stout, hé lieverd, je deed het alleen maar en nu niet meer dus neen, ik ben niet boos op je”.

Hij: “Zie je me dan nog graag?”

Ik: “Lieve schat, mijn liefde voor jou is nooit veranderd! Ik blijf je graag zien, ook al doe je soms stoute dingen. 😊

Hij was zichtbaar opgelucht.

Onze vier kinderen weten dat we hen graag zien en dat we soms niet akkoord zijn met hun handelingen en hun daden maar onze liefde is onvoorwaardelijk.

8. Geef complimenten en zeg hen dat je ze graag ziet.

Na puntje 3 toch nog deze tip: geef complimenten. Alleen als ze gegrond en welgemeend zijn en niet omdat ze zaken doen die sowieso van hen verwacht werden. Komen ze met goede punten thuis voor een proef waarvoor je hen enorm zag zwoegen: geef een compliment. Of verrassen ze jou op een positieve manier: geef een compliment. Vertel hen ook waarom je hen een complimentje geeft. Bijvoorbeeld: “Schatje, ik vind je geweldig omdat je zo bent opgekomen voor de meisjes van je klas”. Behalve complimenten geven, is het nodig om je kinderen ook regelmatig te knuffelen met de woorden dat je hen graag ziet. Maak ’s avonds tijd vooraleer ze in bed kruipen om een gezellig onderonsje te hebben en te vertellen dat je hen graag ziet. Ze weten dat wel maar willen het nog steeds horen, ook al zijn ze intussen pubers of twintigers. Iedereen hoort graag dat ze graag gezien worden.

Wat doe jij om je kinderen te laten groeien? Schrijf het hieronder een wees zo een inspiratie voor andere lezers!