Ik heb twee prachtige dochters: de oudste is net 18 jaar geworden, de jongste wordt er 16 in juni. Twee fantastische meiden waar ik zo ontzettend trots op ben. Ze staan sterk in het leven, weten wat ze willen en vooral… wat ze niet willen.
Ze hebben een groot hart voor iedereen en staan altijd klaar. Bovendien houden ze me jong. We lachen heel wat af en ik blijf op de hoogte van de nieuwe trends door die jongedames van mij.😉
Al vind ik mezelf ook nog jong. Ik zei vrijdagavond nog tegen één van mijn beste maten: het beeld in de spiegel strookt soms niet met het beeld dat ik van mezelf in mijn hoofd heb. Ik voel me veel jonger dan ik er uitzie en dan ik ben. Misschien hebben mijn dochters hier ook mee te maken? Al hoor ik vaak van hen: “Maaaa-am, je bent wel onze moeder hé, gedraag je dan ook zo!” 😉 Al merk ik ook dat ze stiekem fier op mij zijn en dat ze glunderen als hun vrienden zeggen: “Jouw mama is een coole.”
Waarom schrijf ik dit nu? Niet omwille van zelflof, wel om iets te kaderen. Vrijdagavond was ik met mijn dochters op bezoek bij mijn ouders. Alle drie gekleed in een jeans. In mijn jeans zaten er zelfs “trendy” versleten stukken stof op sommige plaatsen. Zo gekocht omdat mijn dochters en ik het wel hip vonden.
Mijn moeder zat daar voortdurend commentaar op te geven: “Waarom doe je zo’n broeken aan? Dat trekt op niets! Wat moeten anderen niet over je denken?”
Ik zuchtte en ik antwoordde niets. Want ik ben liever gelukkig dan dat ik gelijk heb. Ik wil hier zelfs geen gelijk halen: die strijd winnen we toch nooit. Je mag nog zoveel argumenten op tafel leggen: hun eigen oordeel telt.
Enkele minuten later – de televisie stond op – gaf mijn vader commentaar op een tv-figuur die op de buis verscheen. “Wat een geit is me dat! Dat ze zo iemand op televisie laten komen! Ze gaan er ver mee komen!”.
Mijn dochters sprongen onmiddellijk in de verdediging en zeiden resoluut: “Opa, dat is een toffe meid! En ze doet dat goed!”.
De discussie begon tussen jong en oud. Ik heb op een bepaald moment gezegd: “Wat heeft dat meisje op de televisie jou misdaan dat jij hier zoveel energie in steekt en dat je je daar zo over opwindt! Stop toch gewoon met die negativiteit.”
Mijn meisjes keken me aan, ik gaf hen een knipoog en liet weten dat de discussie gesloten was.
Die vrijdagavond zette me aan het denken. Ik ben opgegroeid in een huis vol oordelen en vooroordelen. Lange tijd dacht ik zelfs dat dit zo hoorde en heb ik in mijn jonge leven ook mensen gekwetst door te oordelen en te veroordelen.
Wijsheid komt met de jaren zegt men. Gelukkig ben ik veranderd en heb ik anders met anderen leren omgaan. Nu oordeel en veroordeel ik zelden. En als ik mezelf nog eens betrap op een oordeel over een ander, spiegel ik onmiddellijk omdat ik wil weten vanwaar het komt. Oordelen over een ander zegt immers meer over onszelf en laat ons zien wat er met ons scheelt.
Begrijp me niet verkeerd: ik hou van mijn ouders. Ze hebben me gemaakt tot wie ik ben, hebben me veel kansen gegeven en zijn er voor mij geweest met al hun mogelijkheden. Ik sta hier ook op de wereld dankzij hen en daarvoor ben ik hen eeuwig dankbaar.
Dat betekent echter niet dat ik akkoord ga met alles wat ze zeggen of doen. Vroeger moest ik wel, mijn mening was immers niet belangrijk. Nu durf ik wel tegen te spreken. Of beter, ik steek er gewoon geen energie meer in. Zij mogen hun mening hebben, ik de mijne. Als ik merk dat zij hun mening willen doorduwen, zal ik hen ook “blokkeren”. Zij voelen dat nu ook. Mijn beeld wordt niet langer meer bepaald door hen, maar door mezelf en de omgeving die ik zelf verkies.
Misschien heb je jezelf ook al betrapt op het maken van snelle oordelen over anderen? Of heb je jezelf betrapt op het veroordelen van iemands keuzes, gedrag of levensstijl? Het kan immers verleidelijk zijn om anderen te beoordelen op basis van onze eigen normen en waarden, maar wat zegt dit eigenlijk over onszelf?
Ik schreef het hierboven al: onze neiging om anderen te beoordelen en te veroordelen zegt vaak meer over onszelf dan over de mensen die we beoordelen. Onze reacties op anderen worden gevormd door onze eigen ervaringen, overtuigingen en onverwerkte emoties. Wanneer we iemand dus anders veroordelen, kan het een weerspiegeling zijn van onze eigen onzekerheden, angsten en onvervulde behoeften.
In deze blog schreef ik je al over spiegelen en gaf ik ook een goede oefening die je met jezelf kan doen om de spiegel te ontdekken.
Hoe stop je nu met het veroordelen van anderen?
Het doorbreken van het patroon van oordelen en veroordelen vereist bewustwording en zelfreflectie. Dat laatste is heel moeilijk voor sommigen want zelfreflectie kan zeer confronterend zijn en sommigen willen zich gewoon niet echt bewust worden van zaken die ze doen of zeggen. Zeker als het geen fijne zaken zijn.
Door mijn vele coachingopleidingen die ik vijftien jaar geleden startte, ben ik me heel bewust van mezelf geworden. Geloof me: er waren facetten bij mezelf die ik helemaal niet leuk vond éénmaal ik ze ontdekte. Maar door me vanaf dan bewust te worden van mezelf, heb ik mezelf wel kunnen veranderen naar de vrouw die ik nu ben. Eentje waar ik zelf trots op ben als ik in de spiegel kijk. Eentje die weet dat ze fouten maakt en die haar fouten durft omarmen. Eentje die eindelijk zichzelf graag ziet. Die eindelijk weet waar ze goed in is en waarin niet én die dat laatste ook kan aanvaarden en relativeren. 😉 Maar ook een vrouw die nog elke dag bijleert over zichzelf en haar omgeving en die wilt blijven groeien in dit leven.
Hier zijn enkele stappen die jij kan nemen om een meer tolerante en empathische houding tegenover anderen te ontwikkelen.
1. Onderzoek je oordelen.
Begin met het onderzoeken van je oordelen en vooroordelen. Sta stil bij de redenen achter je oordeel en vraag jezelf af of het gebaseerd is op feiten of vooroordelen. Gebruik desnoods de oefening uit deze blog.
2. Wees empathisch en kweek desnoods empathie. 😉
Probeer jezelf in de schoenen van de ander te plaatsen en te begrijpen waarom ze handelen zoals ze doen. Empathie stelt ons in staat om een dieper begrip te ontwikkelen voor de ervaringen van anderen. Je moet daarvoor nog niet akkoord gaan met wat ze doen. Mededogen kan al voldoende zijn.
3. Wees je bewust van veralgemeningen.
Vermijd het maken van veralgemeningen over hele groepen mensen op basis van het gedrag van enkele individuen. Ieder mens is uniek en verdient het om als individu te worden behandeld. Doe moeite om de mensen rondom jou te leren kennen in plaats van ze in een “schuifje/vakje” te stoppen.
4. Wees dankbaar.
Richt je aandacht op de positieve zaken van anderen en wees dankbaar voor hun unieke bijdragen aan deze wereld. Dankbaarheid kan helpen om onze perceptie te verschuiven van oordeel naar waardering. Een oefening die ik regelmatig geef aan mij coachees, is hen te vragen om tien dankbaarheidszinnen op te schrijven over de persoon die hen het meeste ergert. Meestal gaat het over een ex-partner, een familielid of een collega.
In het begin moet ik hen hierin coachen door hen erop te wijzen waarop ze moeten letten om dankbaar te zijn voor die persoon. Vanaf de 5de zin gaat het vanzelf.
5. Zoek naar iets gemeenschappelijks.
In plaats van te focussen op de verschillen, zoek naar gemeenschappelijke zaken en waarden. Dit kan helpen om verbinding en begrip te stimuleren, zelfs in situaties waarin meningen grondig kunnen verschillen.
6. Wees vergevensgezind, leer vergeven.
Laat wrok en wraakgevoelens los en leer anderen te vergeven voor eventuele fouten of onrechtvaardigheden die ze hebben begaan. Vergeving bevrijdt niet enkel de ander, maar vooral onszelf van negatieve emoties.
Misschien heb je het al ergens gelezen: iemand niet vergeven is zoals zelf vergif innemen en hopen dat de andere doodvalt. Het vreet aan onszelf en het vraagt veel energie die we voor leukere zaken kunnen gebruiken.
Leer je dus bewust te worden van jezelf en doe aan zelfreflectie. Als iedereen dit doet, zullen er veel minder oordelen, vooroordelen en roddels de wereld ingestuurd worden. We krijgen dan een leven en een wereld vol compassie en begrip, respect en mededogen ondanks onze verschillen.
Komen oordelen en vooroordelen in jouw leven voor? In welke mate? Doe jij er ook aan mee?
Vertel het gerust hieronder en wees zo een inspiratie voor anderen.
Hou van jezelf! Jij bent het waard! 😊