“Ik doe het morgen wel! Vanaf volgende week start ik.” Dit zijn uitspraken die we allemaal wel eens doen en waarbij we tegelijk weten dat de actie toch zal uitblijven. Uitstelgedrag… we vertonen het allemaal wel eens, zeker bij zaken die we niet onmiddellijk willen doen of waar we ons niet 100% zeker over voelen.
We weten wat we moeten doen maar we doen het toch niet of we willen het maar niet doen. Het is immers gemakkelijk om moeilijke, lastige of tijdrovende opdrachten uit te stellen tot op het allerlaatste moment hoewel we allemaal weten dat er dan heel veel stress bij komt kijken.
Ik zie het hier thuis bij mijn pubers ook gebeuren. De examens staan voor de deur en ze weten alle vier dat ze best nu al hun samenvattingen kunnen beginnen maken en zaken al eens kunnen bekijken of lezen zodat ze – als ze vragen hebben – nog informatie kunnen vragen aan hun leerkrachten. Toch roept die zon hen voortdurend naar buiten om zich niet te moeten focussen op schoolwerk. Zo wordt er plots met de hond gewandeld terwijl het op andere momenten enkel wordt gedaan door de auteur van deze blog. 😊 Of willen ze plots het gras maaien terwijl wij er anders 100 keer moeten naar vragen.
Ik ben zelf niet veel beter: mijn online coachingprogramma waarvoor ik het afgelopen jaar al content heb geschreven en waarvan ik de domeinnamen al bijna drie jaren in mijn bezit heb, stelde ik ook alsmaar uit. Waarom? Omdat de technische kant ervan mij angst inboezemde en veel extra werk leek. Ja, ik kon het uitbesteden aan externen om het allemaal te installeren maar ik wil het liever allemaal zelf doen, net zoals ik ook mijn eigen website zelf heb opgezet. Ik wil zaken kunnen aanpassen wanneer ik het wil zonder altijd beroep te moeten doen op anderen.
Omdat ik mezelf een deadline had gesteld, ben ik dus de laatste dagen tegen 100km per uur bezig met het voltooien van de implementatie zodat de lancering er deze week nog aankomt.
Wanneer mijn pubers dus uitstelgedrag vertonen, moet ik even glimlachen. Al kan ik me er bij momenten ook aan ergeren maar we weten ondertussen allemaal dat – als we ons ergeren aan iemands gedrag - dit veel over onszelf zegt. 😊 Hier heb ik er al een artikel over geschreven, mocht je het vergeten zijn.
De volgende tips heb ik toegepast om mijn uitstelgedrag aan te pakken. Misschien kan het jou ook helpen. Mijn pubers hebben de regels ook al (op een subtiele manier) meegekregen.
1. Organiseer jezelf.
Wanneer je voor jezelf een schema of plan maakt, ben je meer geneigd je eraan te houden dan dat je in het wilde weg start. Zo hebben de studenten in huis al een studeerschema opgemaakt voor de komende weken en heb ik voor mezelf een schema gemaakt van wat ik welke dag ga doen. Wanneer je georganiseerd bent, heb je echt een duidelijk kader waarbinnen je gaat werken en zal je sneller resultaat boeken.
2. Slik die kikker!
Euh … wat? Neen, no worries, het heeft er niets mee te maken dat jij vanaf nu kikkerbilletjes moet eten om uitstelgedrag te voorkomen. Het is een tip die Mark Twain ooit heeft gegeven: “Wanneer je ’s ochtends eerst een springlevende kikker eet, kun je de dag beginnen in de veronderstelling dat dat waarschijnlijk het ergste is wat je die dag zal moeten doen.”
Begin dus met het ergste en het moeilijkste of het belangrijkste en de rest zal veel gemakkelijker gaan. Nadat je je planning uit punt 1 hebt opgemaakt en dus een overzicht hebt van alles wat je nog moet doen, stel je je prioriteiten. Wat moet echt gedaan worden? Het meest belangrijke of dringende dat ga je dus als eerste aanpakken, ook al vind je het niet leuk om te doen. Heb je dat dan gedaan? Dan heb je “je kikker” ingeslikt! 😉 De rest is peanuts voor je.
3. Stel haalbare doelen.
Misschien stel je alsmaar uit omdat je door de bomen het bos niet meer ziet, omdat alles zo overweldigend op je afkomt. Ik moet toegeven dat dat bij mij zeker het geval was: de waslijst van zaken die ik allemaal moest doen, was ellenlang. Daarom heb ik mijn doel voor elke dag opgemaakt: dat maakte het voor mij allemaal minder intimiderend en haalbaar. Mijn dochter moest een boek lezen voor Nederlands en zag het niet zitten om te starten. Zij heeft dus zichzelf als doel gesteld om elke dag een hoofdstuk te lezen. Dat zag ze meer zitten dan het hele boek in een ruk te moeten uitlezen.
4. Stel voor jezelf een deadline.
Dat is eentje die voor mij enorm helpt: een deadline opstellen. Ik werk er dan zo naartoe dat ik zelfs vóór mijn deadline eindig zodat ik een leuk gevoel van voldoening heb. Vaak hou ik ook een stok achter de deur: ik vraag een goede vriendin of mijn partner om mij “on track” te houden. Als zij dan “achter mijn vodden zitten”, ben ik meer gemotiveerd om door te zetten.
Ik ben iemand die helemaal niet graag strijkt. Vaak heb ik al manden vol vooraleer ik eraan begin. Nu geef ik mezelf steeds een deadline door thuis te zeggen: “Tegen het einde van het weekend is die strijk erdoor.” Als dat niet het geval is, moet ik een wederdienst doen voor mijn huisgenoten. 😊
5. Beloon jezelf.
Zo nu en dan een beloning aan jezelf toekennen, kan een stimulans zijn om door te zetten en niet uit te stellen.
Is die torenhoge strijk achter de rug? Dan zet ik mezelf met een lekker theetje in de zetel om een aflevering van Grey’s Anatomy te bekijken. Staat mijn online coachingprogramma eindelijk online? Dan gaan we een terrasje doen met een heerlijk roséwijntje. 😊
6. Houd jezelf verantwoordelijk.
Jij en jij alleen bent verantwoordelijk voor de zaken die je moet doen. Zo draag ik de verantwoordelijkheid van de lancering van mijn online programma. Ja, ik kan hulp vragen aan anderen, maar de eindverantwoordelijkheid ligt bij mij. Ik moet mezelf er steeds achter zetten om alles goed te laten verlopen. Mijn kinderen zijn verantwoordelijk voor het studeren van hun leerstof. Ze kunnen wel eens hulp vragen aan derden maar uiteindelijk moeten zij het doen. Wanneer in hun cursussen belangrijke onderdelen missen, moeten zij er achter aan gaan en niet klagen dat het de schuld is van de leerkracht of andere klasgenoten.
Onthoud dus dat jij verantwoordelijk bent voor alles wat je doet en niet doet. Als je daarbij een stok achter de deur nodig hebt zoals ik schreef in puntje 4, kan je hulp inroepen. Maar de eindverantwoordelijkheid ligt bij jou. Je kan dus niet zeggen: “Je had er mij moeten op wijzen.”
7. Zorg dat je niet afgeleid wordt.
Door afleidingen in je omgeving te beperken is de kans groter dat je die ene taak afgewerkt krijgt. Zorgt de aanwezigheid van je smartphone ervoor dat je er regelmatig naar grijpt zodra een opdracht te saai of te moeilijk wordt? Leg hem op een andere plaats of zet hem simpelweg uit. Lukt het je maar niet om te studeren wanneer je buiten zit omdat de kinderen van de buren lawaai maken of je hond voortdurend komt “vragen” om te gaan wandelen? Zet je ergens in een rustige omgeving en zet wat focusmuziek op om je te concentreren.
8. Las regelmatig een pauze in.
Te lang aan iets bezig zijn, zorgt ervoor dat je focus vermindert en werkt ook uitstelgedrag in de hand. Las dus regelmatig een pauze in van zo’n 10 à 15 minuten waarin je iets totaal anders doet: iets wat je gedachten afleidt van de opdracht en jou in staat stelt om je te ontspannen. Dat kan een goede wandeling zijn, luisteren naar muziek (en eventueel dansen), wat sporten,… Het is wetenschappelijk bewezen dat die focus na zo’n pauze groter wordt en de stress minder dan dat je een hele tijd blijft voortdoen. Tijdens het schrijven van deze tekst, heb ik ook een korte pauze genomen om even buiten te zitten met de hond. De inspiratie was daarna veel groter. 😉
Zo, hopelijk heb je wat aan deze tips. Wat doe jij om je uitstelgedrag aan te pakken? Schrijf het gerust hieronder neer, zo kan je andere lezers inspireren. Of misschien ben je niet akkoord met een tip? Laat dit dan ook gerust weten: ik heb de waarheid niet in pacht en leer ook heel graag bij.