Onze communicatie bestaat uit 93 % non-verbale communicatie en 7% verbale communicatie. 7% maar??? En toch doen we in die 7% veel fout. (Over die 93% ga ik het vandaag even niet hebben).

Eerst en vooral moet je weten dat hoe meer je van jezelf houdt, hoe helderder je praat. Je vertelt echt dan waar het op staat en draait niet voortdurend rond de pot. En geloof me: heldere communicatie is nodig.

Hoe goed we kunnen praten is echt zo belangrijk voor ons leven: zowel op privé als op professioneel vlak. En daarom is het nodig om je zwakke en sterke kanten te kennen. Zo weet je hoe je waarop reageert en kun je ook beter met je gesprekspartner omgaan.

Er zijn enkel regels voor een goede communicatie.

Luister! Luister echt wanneer je met iemand praat. Een voorbeeld: onlangs vroeg mijn vader me iets en ik antwoordde met veel plezier op zijn vraag. Toch had ik heel snel door dat hij niet luisterde naar mij en dat kwam ook duidelijk naar voren toen hij achteraf met zijn zus via telefoon praatte over mij. Hij vertelde een totaal ander verhaal dan dat hij van mij had "gehoord". Maw, mijn verhaal heeft hem totaal niet bereikt. Gevolg: ruzie. Ik was echt kwaad op hem en heb hem dit ook verteld. "Waarom vraag je me iets als je toch niet luistert?". Dit kwam verrassend hard aan bij hem. Als je niet luistert, toon je een zeker desinteresse in die persoon. En daar stopt de communicatie dan. Hoe oplossen? Stop met praten en zeg tegen die persoon dat hij een onaangenaam gedrag toont. Laat het gewoon weten.
Wees aandachtig! Heb oogcontact, toon met je lichaam dat je luistert. Al meegemaakt dat je iets vertelt en de andere kijkt gewoon de andere kant uit en doet voort met zaken die hij of zij aan het doen was? Niet leuk hè?!
Wees duidelijk en open! Zeg het klaar en duidelijk. Praat niet tussen de regels. De andere gaat niet weten wat jij bedoelt. Zeg exact wat je bedoelt en laat de andere niet raden wat je bedoelt!
Stop met monologen! Waarom doe je aan monologen? Ben je bang dat de andere je niet ziet staan? Mag je niet veel praten? Werd je als kind steeds het zwijgen opgelegd?
Mensen die voortdurend alleen spreken zijn energievreters. Het valt hen misschien niet op als je ineens wegkijkt of verveeld kijkt. Of erger, dat je flauwvalt! ;-) Wijs hen erop dat ze op dat moment egoïstisch gedrag vertonen en zorg ervoor dat je dit zelf niet vertoont! Er zijn andere manieren om de aandacht te trekken! (Er zijn uitzonderingen: als die persoon ernstig ziek is of liefdesverdriet heeft: laat hen dan even hun verhaal afsteken. Dat doet hen echt deugd en pas dan ook regel nummer 1 toe!).
Wees uniek! Uit je gevoelens! Als je je slecht voelt, zeg dat dan ook. Zet geen masker op! Lieg niet over je gevoel. Zeker niet tegen diegenen die je 100% vertrouwt. Ik zeg niet dat je tegen iedereen je ware gevoel moet blootleggen: er is een verschil op privé en professioneel gebied. Maar diegenen die dicht bij jou staan hebben het recht om je ware zelf te kennen. Je kwetsbaar opstellen is niet zwak, integendeel ...
Zeg duidelijk als je geen aandacht kunt besteden aan die persoon. Soms zijn er momenten dat je niet wil of kunt luisteren naar je gesprekspartner. Niets is zo hatelijk te horen dat je gesprekspartner aan het "chatten" is op de computer met iemand anders tijdens je telefoongesprek. Of dat hij of zij naar tv aan het kijken is, of met de kinderen bezig is. Of mentaal niet met zijn of haar gedachten bij het gesprek is. Daarom, als je zelf even geen aandacht kunt besteden aan die persoon, zeg gewoon dat je hem of haar later zult terugbellen (en doe dat ook!) om deftig te kunnen praten.
Merk de ander op! Een voorbeeld: jij vertelt over je ziekte en de andere vertelt direct over diens ziektes. Of jij vertelt over je vakantieplannen en die andere begint onmiddellijk over al zijn of haar vakanties. Het is zoveel leuker als je als spreker wordt opgemerkt en niet als we alleen als "gespreksstarter" worden aanzien. Soms moeilijk, want jij wil ook je verhaal kwijt. Maar laat die andere even praten, jouw tijd komt nog wel.
Maak geen misbruik van de ander. Het kan zijn dat je op een verkeerd moment belt. Je vriendin zet net haar kinderen af op sportkamp en wil nog uitgebreid afscheid nemen of de kat heeft net een dode muis afgeleverd in de keuken, of je vriend heeft een belangrijk sollicitatiegesprek en wil zich concentreren. Daarom: stel zelf vast of die gesprekspartner op dat moment wel in staat is om te spreken met jou en om al je informatie op te nemen. Stel voor dat je op een later moment terugbelt.
Behandel je gesprekspartner zoals je zelf graag behandeld wil worden. Iedereen is evenveel waard. Dus stel je niet onderdanig of oppermachtig op. Als de andere tegen jou begint te schreeuwen, schreeuw niet terug maar zeg gewoon: "ik vind de manier waarop deze communicatie nu loopt niet aangenaam. Laat ons elkaar terug contacteren als er een beter en kalmer moment is". Communiceren in emotie is nooit goed, geloof me!
Jij bent belangrijk!!!! Verontschuldig jezelf niet steeds! Jij hebt iets te zeggen en doe dat dan ook! Je mag uitkomen voor je mening. Trek je ook niets aan van wat anderen dan van je vinden (dat je meestal denkt maar dat is niet zo - hun perceptie is het jouwe niet). Je hebt het recht om te vertellen wat jij denkt en voelt.

Waar heb jij de fout al gemaakt? Of ken je ook enkele goeie tips? Laat het dan zeker weten in de comments hieronder! Een onschuldige hand zal ervoor zorgen dat één van de inzendingen gratis naar mijn lezing van komende zaterdag mag komen.