Mediteren: voor mij was dit vroeger (lees: meer dan twintig jaar geleden) iets voor spirituele mensen, geitenwollen sokken, mensen die niet met beide voeten op de grond staan, laat staan realistisch in het leven staan. Wat een kortzichtige mening van me, niet? Ik schaam me nu zo ontzettend erg dat ik er toen zo over dacht. Mediteren is heel lang voor mij een “ver-van-mijn-bed-show” geweest. Zo’n tien jaar geleden begon ik er al eens iets over te lezen en veinsde ik een zekere interesse. Het is pas de afgelopen jaren dat het mijn aandacht helemaal heeft getrokken. Ik ondernam veel pogingen om toch te kunnen mediteren. Misschien verwachtte ik er teveel van? Misschien dacht ik dat het iets totaal anders was dan het uiteindelijk bleek te zijn? Kortom, na een tijdje gaf ik het steeds op en liet ik het achter mij. Tot mijn derde burn-out en ik geen andere uitweg meer had. Toen kreeg ik te horen van de dokter dat ik, als ik zo bleef verder doen, tram 5 waarschijnlijk niet zou halen.
Geloof me: dit deed mij enorm wankelen. Was ik inderdaad mijn hele lichaam kapot aan het maken? Was ik mijn toekomst aan het verspelen? Ik? Ik die dacht dat ik zeker honderd jaar zou halen. De resultaten van mijn bloedtesten waren duidelijk: mijn lichaam zat in een zware burn-out en ik was compleet opgebrand. Toch kon ik het niet geloven. In tegenstelling tot mijn vorige burn-outs was ik nu springlevend en energiek (ok, soms moe, begrijpelijk als je af en toe maar vier uren per nacht slaapt).
“Nele”, zei de dokter me, ”jouw lichaam reageert alsof er voortdurend drie beren voor je staan. Je zit vol adrenaline”. Inderdaad, ik had met heel veel stress te maken maar dat dit zo’n effect op mijn lichaam had, kon ik me niet inbeelden. Bovendien bleek uit de bloedtesten dat mijn weerstand verschrikkelijk laag was. Terwijl mijn vriend vaak verkouden was of koortsblaasjes had wegens een lage weerstand (ook een harde werker), bleef ik maar doorgaan. Ik werd helemaal niet ziek en had zelfs geen kleine verkoudheid. “Nele, de dag dat jij je ziek voelt, weet ik dat die beren het zullen opgeven en ga je eindelijk “normaal” reageren. Dan zal jij je zodanig ziek voelen dat je chronisch ziek zal zijn”. Slik, slik en nog eens slik.
Ik kreeg de nodige voorschriften, de nodige medicijnen en vooral rust voorgeschreven. “Dokter, ik heb geen tijd om een uur per dag niets te doen”, zei ik. “Ok, dan ga je twee uur niets doen”. Zo ver is het niet gekomen. Ik nam zijn advies onmiddellijk aan en ik begon aan mezelf te werken. Meditatie kwam terug in mijn leven terecht.
Lukt het mediteren mij altijd? Neen! Vanmorgen was ik goed bezig, toen mijn oudste dochter bij me kwam. Ik hoorde iets maar ik bleef mezelf focussen en kon in de “flow” blijven tot … “mama”, “mamaaaaa”, “mamaaaaaaaaaaaaaaaaaa”. Ik kon mijn focus niet aanhouden en met een zucht switchte ik mijn aandacht van mijn ademhaling naar haar toe. Om dan te horen “Hoeveel broden moet ik halen?”. Zucht!
Of een aantal weken geleden: ik zat boven op mijn kantoor en ik besloot om te mediteren. Na opnieuw de flow te hebben gevonden, hoorde ik van beneden mijn jongste dochter mijn naam al gillen. Mijn kinderen weten dat ik, als ik niet onmiddellijk antwoord, ofwel aan het werk ben ofwel aan het mediteren ben. Toch bleef ze mijn naam verder roepen. Probeer dan maar de focus te houden. Toch lukte het me wonderbaarlijk. Ik hoorde haar binnenkomen in mijn praktijk (ze had intussen al door dat ik geen klant had op dat moment) maar het bleef stil. Na enkele minuten volgden de “ahum’s” door het schrapen van haar keel. Mijn focus verzwakte en ik zag mijn jongste dochter in de powerpose (handen in de zij, benen open) voor me staan. Mijn gezicht had duidelijk een vragende uitdrukking want ze wist dat ze me had gestoord en onmiddellijk kwam de vraag “Welk eten moet onze Boef krijgen?”. Zucht!
Even een kleine kanttekening: onze Boef is onze Boxer van 16 maanden oud, die al sinds juli 2018 bij ons woont en steeds hetzelfde eten krijgt (droge korrels en rauw vlees, speciaal voor honden – dat laatste stinkt inderdaad en is wat bloederig, daarom zijn de kinderen er niet happig op om het hem te geven). Mijn jongste dochter wou dus eigenlijk gewoon horen dat hij enkel korrels mocht eten. 😊
Zijn het altijd mijn kinderen die de stoorzenders zijn? Neen, uiteraard niet. Soms zit mijn hoofd zo vol gedachten dat ik die gedachtestroom niet kan stopzetten. Bij meditatie hebben we zoiets als de “monkey mind”, gedachten die bij je “oppoppen”. Er komt dan vanalles in je geest naar voor. Die gedachten kan je dan gewoon “voorbij laten drijven”, net zoals de wolken doen. Het is een kwestie van loslaten. Er komt iets in je hoofd en je besteedt er verder geen aandacht aan: je laat het wegdrijven.
Persoonlijk focus ik me op mijn ademhaling. Om mezelf rustiger te maken in stressmomenten adem ik vier tellen in, hou ik mijn adem vier tellen vast, adem ik vier tellen uit en hou ik mijn adem weer vier tellen vast. Probeer het eens: je zal je stukken rustiger voelen na een zestal herhalingen. Tijdens meditaties tel ik mijn ademhalingen en als ik aan 10 kom, start ik opnieuw.
Verder ben ik grote fan van meditatie-apps. Mijn allereerste was “Insight Timer”, daarna mediteerde ik met “Calm” en “Headspace”. Maar de laatste weken ben ik volop into Deepak Chopra en zijn “Ananda”-app. Ik volgde al Deepak Chopra via YouTube en deed al mee aan zijn Meditation challenges. Dit waren videoreeksen van ongeveer 21 dagen (soms samen met Oprah Winfrey) rond bepaalde thema’s. Elke dag kreeg je dan een meditatieoefening van maximum 15 minuten. Vaak zette ik deze video’s op, headphones op, ogen toe en zat ik met Deepak te mediteren. Thuis in mijn praktijk, thuis in de zetel, in de tuin of in de wagen nadat ik mijn jongste dochter naar school had gebracht en vooraleer ik naar mijn eerste klant reed. Tot de video’s op een dag niet meer beschikbaar waren. Tot mijn eigen verbazing voelde ik paniek opkomen: “De video’s van Deepak weg?! Hoe kan dat?” Ik heb zelfs het Deepak Chopra-center gecontacteerd (maar geen antwoord teruggekregen). Ik ben dan verder beginnen Googlen, ben op zijn site terechtgekomen en zo ontdekte ik de app “Ananda”. Ik was er helemaal weg van. Bleek dat de meditatieoefeningen van de Challenges er allemaal te vinden waren, meer nog: gerangschikt per thema. Verder kan je de duur van je meditatie aanpassen. Heb ik weinig tijd maar wil ik toch mediteren, dan stel ik de app in op 15 minuten (of uitzonderlijk eens 11 minuten). Wil ik het mediteren toch heel intensief doen, dan zet ik hem op 20 minuten en soms meer. Ok, het scheelt maar enkele minuten maar in je mindset is er toch een verschil. Nog iets leuk: je kan kiezen welke “muziek” of “begeleiding” je op de achtergrond wil horen en of je de stem luider of stiller wil dan de begeleidende muziek. Je merkt het al: voor mij is deze app een toppertje.
De app heb ik twee weken gratis uitgeprobeerd en ik ben daarna automatisch naar een abonnement overgegaan dat mij een kleine €9 per maand kost. Elke dag probeer ik hem te gebruiken en het doet me enorm veel deugd. Ik kijk telkens uit naar mijn “date” met Deepak Chopra. 😉
Lukt het mij om elke dag echt te mediteren? Neen. Ik ben daar eerlijk in. Ik doe het wel dagelijks maar soms lukt het me helemaal niet. Maar ik heb dan wel een kwartiertje “geprobeerd” en dat is ook al een goed begin. Bovendien baart oefening kunst. Mediteren is het trainen van ons brein. Net zoals bij het trainen van ons lichaam, lukt het ook niet elke dag even vlot. Soms is je lichaam te moe of wil het niet mee. Dat is bij je brein net hetzelfde. Ook al waren de resultaten niet bijster positief, het was al positief dat je het gedaan hebt. Net als sporten: ook al ging het joggen niet zo vlotjes, het was nog steeds beter dan niet te gaan joggen en in je zetel te blijven liggen.
Ik voel me – sinds het mediteren – veel rustiger. Ik kan beter loslaten, het piekeren is aanzienlijk verminderd en het relativeren is ook zwaar verbeterd. Om nog maar te zwijgen over het stressniveau: dat ligt veeeeeeeeeeeeeel lager dan voorheen. Mediteren is voor iedereen goed. En het leuke is dat je het altijd en overal kan doen. Ik doe het zelfs in de file of voor een rood licht. 😊 In het Amerikaanse leger wordt er ook aan meditatie gedaan zodat de soldaten veel beter met die immense druk kunnen omgaan.
Wat houdt je tegen om het nu te doen? Lees eerst even deze tekst, sluit dan je ogen en begin je te focussen op je ademhaling. Voel hoe jouw longen - bij het inademen door de neus - zich vullen met verse zuurstof. Adem daarna uit (weer door de neus) en voel hoe de lucht je lichaam verlaat. Concentreer je echt op je ademhaling. Voel wat het met je lichaam doet. Doe dit enkele keren en merk de verandering in je lichaam op.
Wat vind jij van mediteren? Doe je het al of denk je dat het helemaal niets voor jou is? Laat het mij zeker weten hieronder. Ik ben benieuwd naar je reactie.