Er gaat geen dag voorbij of je zult al wel een oordeel over iemand hebben geveld of zelfs een vooroordeel. Hoe komt dit? Waarom (ver)oordelen wij steeds? Een (voor)oordeel zegt meer over jezelf dan over de persoon waarover je het (voor)oordeel velt.

Oordelen en veroordelen: het wordt al van jongsaf aan ons aangeleerd. Hoeveel keren hebben we onze ouders of onze families geen oordeel over vellen over andere personen? Hoeveel keer wordt er niet geroddeld over collega's, vrienden, dorpsgenoten ... Voor diegenen die het slachtoffer zijn is het niet leuk, zeker niet als het (voor)oordeel ten ore komt.

Ik heb ook de fout gemaakt. Om daarna me schuldig te voelen. Want wie ben ik om een oordeel te vellen? Wat maakt dat ik een (voor)oordeel mag vellen? Niets! Ik sta er dan achteraf ook bij stil: wat is de reden dat ik dat oordeel heb geveld? Waarom heb ik die persoon veroordeeld? En meestal zit de oplossing bij mij. En die waarheid kan wel eens heel hard zijn.

De laatste jaren heb ik het geleerd niet meer te oordelen over anderen en grotendeels slaag ik hier ook in. We weten immers niet de redenen waarom die persoon dat heeft gedaan of gezegd. We weten niet wat er binnen de 4 muren van zijn of haar huis afspeelt. Als die persoon dan een bepaalde actie heeft uitgevoerd, heeft die waarschijnlijk er ook lang over nagedacht èn waarschijnlijk zijn of haar reden om dit uit te voeren.

Redenen voor (voor)oordelen kunnen zijn: jaloezie, afgunst, verachting, zaken uit je jeugd, ... Vooraleer je dus je oordeel klaar hebt voor een persoon, denk even bij jezelf wat de reden is waarom je die persoon dat oordeel toekent? Heeft die persoon iets gedaan dat jou triggert? Heeft die persoon iets wat jij niet hebt? Komt de actie van die persoon niet overeen met wat je in je jeugd hebt meegekregen? Sta er even bij stil ... Diep vanbinnen weet je het. Je wil er niet steeds mee geconfronteerd worden, maar je weet het.

Ik had heel lang een oordeel over een bepaald persoon. Kende ik die persoon goed? Nee, mijn oordeel was gevormd door de mening van anderen. Een mening die al gekleurd was. Toch won mijn nieuwsgierigheid het van mijn oordeel: ik besloot - bij toeval - de persoon beter te leren kennen. Wat bleek? We hadden heel veel gemeenschappelijke interesses en het klikte. Ik vond ook onmiddellijk de reden waarom ik mijn oordeel had gevormd over die persoon (buiten de meningen van anderen natuurlijk). Redenen die flauw waren en helemaal ongegrond.

Sindsdien heb ik mijn les wel geleerd: ik sta open voor iedereen. En als mensen mij hun verhaal vertellen, luister ik er met veel aandacht naar, zonder oordeel. Ik heb respect voor hen omdat ze de kracht hebben om met dit verhaal naar buiten te komen. Ze tonen hun kwetsbaarheid ... en dat maakt hun sterk.

"Hoe leer ik het (ver)oordelen af?"

Eerst en vooral: hou van jezelf. Hou van je kleine gebreken, van je totaliteit, van je persoonlijkheid.
Sta open voor iedereen
Laat vooroordelen onmiddellijk los
Luister en kijk aandachtig naar de persoon en besef dat hij of zij haar kwetsbaarheid toont door het tegen je te vertellen: respecteer dat ook.
Vraag jezelf af waarom je onmiddellijk een mening vormt: die informatie zegt immers meer over jezelf dan over die persoon. Werk ook aan dat punt.
Vraag meer uitleg als iets je niet duidelijk is ipv voor jezelf onmiddellijk een mening te vormen. Dit laatste punt is zo belangrijk. Leer vragen ... op de man af! Ga de confrontatie aan. Hoeveel misverstanden zijn er al niet gebeurd door eigen (voor)oordelen? Hoeveel vriendschappen zijn er niet kapot gegaan?

Let wel: er is een verschil tussen het niet mee eens zijn met iemand of een oordeel vellen. Door een goeie argumentatie kun je dan ook je mening toelichten.

Hoe zit het met jou? Oordeel jij vaak? Veroordeel jij vaak? Vergeet je mening niet te geven in de comments onderaan deze blog.