Piekeren, het is iets wat we allemaal kennen. Op zich is piekeren geen probleem: als je het af en toe doet, kan het zelfs nuttig zijn. Zo herkennen we immers “gevaren” en maken we die onschadelijk: “Waarom is het toen verkeerd gelopen?” of “Is het wel veilig om mijn kinderen alleen naar school te sturen?”

Maar als we het te vaak doen, wordt piekeren een probleem. Dikwijls zijn het woorden zoals “wat als” die ons doemdenken enorm versterken. “Wat als” gebruiken we immers regelmatig in negatieve cases en nooit in de positieve situaties.

Het nadeel van piekeren is dat het enorm vermoeiend is. Het leidt tot lusteloosheid en faalangst en geef toe, je wordt er ook enorm moe van. Nadien blijkt het gepieker dan helemaal zinloos geweest te zijn.

Dus als je nog eens begint te piekeren, maak dan even tijd voor de volgende oefening.

De oefening komt uit de cursus “Aan de slag met Angst” van Prezens, GGZ inGeest. Auteur: Mila de Koning. 2009 (Ik ga het warm water niet uitvinden als iemand anders dat al heeft gedaan hè! 😉)

Ga even terug in de tijd (dat kan een jaar geleden zijn, een half jaar geleden of enkele maanden geleden). Over welke “negatieve” zaken piekerde je toen?

Welke dingen hiervan zijn uiteindelijk echt gebeurd?

Hoeveel zaken zijn er niet gebeurd door zoveel te piekeren?

Maak nu een lijstje van alle erge zaken die jou al zijn overkomen in je leven?

En hoeveel zaken zijn er niet gebeurd door zoveel te piekeren?

Lees al je antwoorden nog eens na. Wat is jouw conclusie? In hoeverre heeft piekeren jou al geholpen?

Pieker je nu nog steeds? Dat kan, we blijven immers mensen. 😊 De volgende ademhalingsoefening kan je ook helpen. Lees eerst alles rustig door en voer daarna de oefening uit.

Ga rustig zitten in een rechte houding. Sluit je ogen. Adem rustig in en uit. Probeer de buikademhaling toe te passen: als je inademt, wordt je buik groter, als je uitademt, wordt je buik terug kleiner. Lukt dat niet in zithouding, ga dan op je rug liggen met één hand op je buik en je andere hand op je borst.

Vraag je stilletjes af: “Wat denk ik op dit moment? Wat voel ik op dit moment? Wat voel ik in mijn lijf? Waar voel ik het allemaal in mijn lichaam?”. Word je bewust van al deze ervaringen, ook al zijn ze niet echt leuk om te voelen. Richt je nu terug op je ademhaling en adem naar deze ervaringen toe. Dit hele gebeuren (van rustig zitten tot nu) duurt ongeveer een dikke minuut.

Bij de volgende stap hou je je ogen nog steeds gesloten en richt je je volle aandacht op je ademhaling. Neen, je verandert niets aan je ademhaling, je volgt ze gewoon. Het is goed zoals het is. Adem rustig in en uit. Dwalen je gedachten even af? Wees niet boos op jezelf maar richt je weer op je ademhaling. Dat is het enige waarop je moet letten. Dit doe je gedurende een minuut. (Het is niet de bedoeling dat je met een chronometer gaat werken, ga gewoon op je gevoel af).

We gaan nu een stap verder: we breiden onze aandacht uit van onze ademhaling naar de rest van ons lichaam. Wat doet ons lichaam terwijl we ademen? Hoe zitten we? Hoe voelen we ons hierbij? Hoe voelen onze spieren aan? Hoe is onze gelaatsuitdrukking? Zo word je je bewust van je hele lichaam, je houding en je gelaatsuitdrukking.

Ook dit duurt ongeveer een minuut. Blijf vooral rustig ademen.

Wanneer je voelt dat je er klaar voor bent, open je rustig je ogen. Je bent met je hele aandacht in het heden. Doe verder met de zaken waarmee je bezig was vóór je begon te piekeren of nog beter: doe iets leuks, zoek iets wat je afleidt van het piekeren.

Wat doe jij meestal als je piekert? Schrijf het hieronder en wees zo een inspiratie voor anderen.