Eerst en vooral: wat is sexting? Ik kan me voorstellen dat de jonge mensen nu heel goed weten waarover ik het heb maar dat er bij de iets ouderen misschien niet meteen een belletje gaat rinkelen. Het is dan ook een fenomeen dat pas de laatste jaren opduikt sinds de opkomst van de smartphone. Voordien durfden we wel eens pikante mailtjes en berichtjes sturen maar het bleef bij tekst en het kreeg in ieder geval niet de naam “sexting”.
Sexting is het versturen van seksueel getinte foto’s en video’s naar iemand die je (hopelijk) vertrouwt. Al kan het ook gestuurd worden na afpersing of dreiging van een andere persoon maar dat is een extreem geval. Meestal wordt het gestuurd naar iemand die je vertrouwt, op wie je indruk wil maken en die je graag hebt.
Sexting maakt deel uit van de seksuele beleving. Jongeren vinden het soms makkelijker om iets online te posten zonder dat ze de reactie van de andere persoon zien en willen zich zo openstellen. Maar het gebeurt niet enkel bij jongeren, misschien wil je als volwassene ook wat experimenteren en pikantere foto’s naar je partner sturen of naar iemand op wie je indruk wil maken.
Dat het boeiend kan zijn, dat is zeker maar het kan ook heel gevaarlijk zijn. Zeker als het misloopt, zijn de gevolgen zwaar, heel zwaar. Er hebben zelfs al personen zelfmoord gepleegd nadat ze het slachtoffer zijn geweest van de negatieve gevolgen van sexting.
Moeten we sexting dan verbieden? Neen, sexting op zich is niet strafbaar. Het komt voor binnen alle leeftijdscategorieën, het is normaal experimenteergedrag en dat moeten we echt niet criminaliseren. Seks is leuk, plezant en zeker niet verboden.
Wanneer de beelden gemaakt zijn door en voor personen die de seksueel meerderjarige leeftijd hebben bereikt (in België is dit 16 jaar), als het materiaal is gemaakt met toestemming van de persoon die erop te zien is en uiteraard zonder misbruik, mag het van de wet. De beelden zijn wel alleen bedoeld voor privégebruik. Worden die beelden zonder toestemming of buiten het medeweten van de ander verspreid, is het strafbaar en die straffen zijn blijkbaar wel heel zwaar.
Toch zien we in de praktijk dat die beelden zeer vaak buiten de privésfeer worden verspreid en ik ben ervan overtuigd dat – als je slachtoffer bent van die ongevraagd verspreide beelden – dit een zware deuk geeft in je (zelf)vertrouwen en dit jou zelfs mentaal kan kraken.
Wist je dat het Amerikaanse Computer Ethics Institute (het CEI) een netiquette heeft geschreven in een tiental geboden, te vinden in het boek Internet als methodiek in de jeugdzorg en Help! Mijn kind leeft online van Lieve Swinnen en Stefaan Lammertyn. Drie van deze geboden zijn:
1. Gij zult de computer niet gebruiken om anderen te schaden.
2. Gij zult niet rondneuzen in andermans bestanden.
3. Gij zult de computer niet gebruiken om te stelen.
Uiteraard schaden we anderen als we deze beelden verspreiden en zijn we even schuldig als degene die met de verspreiding ervan begon. Wij kunnen er dus persoonlijk voor zorgen dat die verspreiding kan stoppen zodra het beeld bij ons komt.
Willen wij (of onze kinderen) toch experimenteren met sexting, hou dan rekening met volgende regels:
1. Stuur NOOIT een naaktfoto of expliciete video waarop je gezicht te zien is, ook niet via Snapchat.
2. Ga nooit verder dan je eigenlijk zelf wil. Laat je niet overhalen, ook al zijn het mooie woorden.
3. Stuur nooit sexting-berichten naar een persoon die je niet echt kent. Sommige personen kunnen zich anders voordoen en zelfs je vertrouwen winnen maar je weet nooit wie ze echt zijn.
4. Stel je grenzen en laat ze niet overschrijden. Wil je niet herkenbaar op de beelden verschijnen, blijf dan bij die mening.
5. Zorg er ook voor dat anderen je niet herkennen aan andere lichaamskenmerken dan je gezicht. Misschien heb je een tattoo of een duidelijk litteken waaraan mensen je kunnen herkennen? Zorg ervoor dat dit ook buiten beeld blijft.
6. Maak duidelijk afspraken met diegene naar wie je de expliciete beelden stuurt of van wie je ze ontvangt namelijk dat die beelden in vertrouwen zijn gestuurd en dat die niet mogen worden verspreid.
7. Doe waar jij je goed bij voelt. Volg ook dat gevoel en laat je geen andere zaken aanpraten.
Het is ook zeer belangrijk om hierover met jongeren te praten: zij zijn extra kwetsbaar en ook zij horen deze regels te kennen. Hoe opener wij hierover als ouder met hen praten, hoe meer vertrouwen ze in ons krijgen en hoe meer zij het gevoel krijgen dat ze bij ons terecht kunnen als er toch iets fout loopt.
Zoals we al in de media hebben gemerkt: het kan fout lopen en ook grondig fout.
Ben je dus toch het slachtoffer geworden van sexting? Heb je gemerkt dat er ongevraagd beelden van jou worden verspreid? Praat er dan over met iemand die je vertrouwt. Ook al voel je angst om het te vertellen: hou het niet voor jou alleen. Er is altijd iemand op wie je kan rekenen en die je kan helpen.
Probeer ook de verspreiding van de beelden te stoppen door klacht in te dienen bij de politie en tracht ook de nodige instanties te bereiken die jou hiermee kunnen helpen. Beelden maken van de sites waarop je verschenen bent, helpt als bewijsmateriaal.
Tracht je niets aan te trekken van de negatieve commentaren van mensen die het hele verhaal niet kennen. Zij kennen jou niet, ze weten niet hoe de vork aan de steel zit en weet ook dat de luidste roepers het meest op hun kerfstok hebben. Is dit gemakkelijk? Neen, daarom is het belangrijk je te omringen met mensen die het wel goed met je voorhebben en die je steunen.
Hoe sta jij tegenover sexting? Laat het gerust hieronder weten. Ik ben benieuwd!