Ken je deze situatie? Je wil iets doen maar je begint er niet aan. Je stelt alsmaar uit en dan ... is het te laat. Ik denk niet dat je de enige bent die dit heeft.

Een klant had onlangs de spreekwoordelijke schop gekregen zodat ze eindelijk actie ondernam. Maanden was ze al aan het zeggen dat ze ging prospecteren voor haar zaak: ze had een fantastische formule uitgewerkt en ging dit bij bedrijven aan de man brengen. Maar maanden ondernam ze geen actie. Toen ik haar vroeg wat de reden was van haar actieloos ondernemen, kwam steevast het antwoord: "geen tijd en geen fut". Ze bleef maw maar ronddobberen terwijl ze maandelijks zeurde dat haar financiële middelen niet je dat waren en dat ze het moeilijk had.

En dan. Plots. De ommekeer. Op een avond kwam ze thuis en ledigde ze haar brievenbus. Daar zag ze een brief van de "sociale kas" liggen. Nieuwsgierig maakte ze hem open en zag - tot grote ontsteltenis - dat ze tegen eind september maar liefst € 4000 moest betalen. Ze voelde de grond wegzakken. De hele avond zat ze in haar zetel moedeloos voor haar uit te kijken. "Hoe ga ik dit betalen? Wat moet ik doen?".

Na een slapeloze nacht nam ze de volgende dag - eindelijk - de touwtjes in handen. Ze maakte een folder en ging op stap: het ene bedrijf na het andere stapte ze binnen. Bij het ene bedrijf kreeg ze het deksel op de neus, bij het andere werd ze heel hartelijk ontvangen.

's Avonds kreeg ik telefoon: "Nele, ik heb het gedaan!!!!!!!! Ik ben gaan prospecteren! Eindelijk. En weet je? Het was eigenlijk niet moeilijk: ik heb immers jaren voor mijn ex-werkgever op de baan gemoeten en daar kreeg ik ook soms deksels op de neus maar ik heb ook veel successen gekend. En voor die ene ja op 5 neens bleef ik steeds voortdoen. Nu moet ik mijn eigen zaak verkopen maar ik zal het met hetzelfde - zelfs meer - enthousiasme doen dan toen in die tijd voor mijn ex-werkgever.". Toen ik haar vroeg wat de oorzaak was van de hele ommezwaai kreeg ik bovenstaand verhaal in kleur te horen.

Ik was fier ... heel fier. Ze had dan misschien een extra duwtje nodig, ze heeft het toch gedaan.

Het beste nieuws kwam echter na het hele verhaal. Ze had die dag ook de moeite genomen om de "sociale kas" te bellen met de vraag van waar zij met dit bedrag kwamen en waarom ze dit moest betalen. Ze deden daar de moeite om nog eens extra haar dossier na te kijken en merkten dat ze een fout hadden gemaakt en dat ze de € 4000 helemaal niet moest betalen. Toch startte ze met haar prospectieronde en had er zoveel plezier in dat ze besloot dit wekelijks in te plannen.

Of hoe een "schop" je aan de slag kan zetten.

Zo was er ook Carla die maar pas met haar droomzaak startte toen ze ontslagen was. Na een periode van "rouw" (die je trouwens moet nemen om deze impact te verwerken) besloot zij die ene droom werkelijk te maken. Als haar werkgever haar nooit ontslagen had, zou ze nog steeds daar werken en had ze nooit de kracht gehad om die zaak te starten. Ik zag dat ze heel goed was en dat ze meer verdiende dan wat ze bij haar werkgever verdiende. En ik kan je met fierheid zeggen dat haar zaak het heel goed doet.

Of Tine die besloot te scheiden na jaren een psychologisch (en fysisch) geweldadig huwelijk toen ze ontdekte dat haar echtgenoot "zware" plannen met haar had. Om haar leven (en dat van haar zonen) te redden, is zij gevlucht. Ze had me al lang verteld dat ze wilde weggaan maar dat ze het niet kon voor de kinderen. Dat haar jongens leden onder het geweld, zag ze door de vingers: hun ouders leefden immers nog samen. Ze wou echter ook een goed voorbeeld voor haar zonen zijn. Doordat ze meer en meer in zichzelf begon te geloven (mijn quotes op mijn Facebookpagina's hielpen haar erdoor èn door onze sessies stond ze steviger in haar schoenen), had ze door dat ze het aankon en dat ze sterk genoeg was. De "plannen" hebben de doorslag gegeven.

De kracht, die ik in haar ogen zag tijdens de sessie na haar vlucht, vergeet ik nooit meer. Voor mij zat niet meer die schuwe dame maar een leeuwin die voor haar welpen vecht. Ze had haar grootste angst overwonnen: weggaan bij haar man. Daar waar ze zo bang voor was, had ze gedaan en het voelde zo goed voor haar aan. Eindelijk zag Tine zelf in hoe sterk ze was.

Allemaal voorbeelden van "schoppen" die nodig waren om verandering door te voeren. Toch hebben we die "schop" niet nodig. Volgende vragen kun je helpen om die stap te zetten:

Wat is je doel?
Wat is je droom?
Bereik je je doel of droom met de zaken die je nu doet?
Wat zou je kunnen doen om die droom of dat doel te bereiken?
Tegen wanneer wil jij je doel / droom bereikt hebben?
Wat houdt je tegen?

Als het antwoord op de laatste vraag angst is, dan zeg ik je dat de angst je helemaal niet mag tegenhouden. Hoe vaak hoor ik achteraf van mijn coachees "en toen dacht ik "was het dat maar!""? Ik kan het niet meer bijhouden. Er was angst maar ze zijn erdoor heen gegaan. Met vallen en opstaan.

Laat die angst alstublief jou niet tegenhouden van je droom! Wacht niet tot de spreekwoordelijke " onder je ..." komt. Onderneem nu iets. Vandaag. Zet nu, na het lezen van dit artikel, de eerste stap in de juiste richting.

Je komt er wel, geloof me. Want ik geloof in jou ...

Wegen privacy-redenen heb ik de namen van deze dames veranderd. Dit verhaal mocht ik ook met hun toestemming neerschrijven.