Zaterdag 14 november 2015, 9u. Rustig word ik wakker. Vandaag eens geen wekker gezet en dit is zalig. Ik merk dat mijn dochters nog allebei slapen, het is immers doodstil in huis.
Nog halfslaperig grijp ik mijn smartphone. Ik check de Facebookapp of er berichten zijn binnengekomen en ook - ik geef eerlijk toe - naar het reilen en zeilen van mijn Facebookvrienden. Verbaasd zie ik blauw-wit-rode profielfoto's, de Eifeltoren, een zwart lintje ... Naarmate ik naar beneden scroll zie er niets dan "Franse" zaken op mijn tijdlijn. Er komt gewoon geen einde aan ...
Gedeelde nieuwsitems springen mij in het oog en mijn toestand schiet van halfslaperig naar helemaal wakker en alert. De radio gaat aan en rechtopzittend in bed surf ik naar nieuwssites op mijn smartphone. Vol ongeloof lees ik wat jij ongetwijfeld ook allemaal hebt gelezen de afgelopen dagen: aanslagen in Parijs met vele doden en gewonden.
Ik krijg kippenvel over heel mijn lichaam en ook al kruip ik onder mijn winterdonsdeken omdat ik denk dat ik het koud heb, het kippenvel verdwijnt niet. Angst grijpt mij naar de keel. "In wat voor wereld leven we nu?" komt ook in mijn gedachten op.
Dan denk ik terug aan zaterdagavond 10 oktober 2015. Samen met mijn lief geniet ik van een weekendje Dublin met als top of the bill een concert van de Editors in The Olympia Theater, plaats voor 1500 toeschouwers, in hartje Dublin. Met mijn anderhalve meter en 6 cm grootte vond mijn lief het beter om zitplaatsen te nemen dan staanplaatsen: "zo kun jij ook iets zien, liefje". En inderdaad: eindelijk kon ik deftig van een concert genieten. Vroeger stond ik immers altijd tussen de massa en zag ik amper iets.
Ik herinner mij nog een moment voor het optreden begint. "Wat als hier straks mannen binnnenstormen met kwade bedoelingen? We zitten dan gewoon kansloos hierboven". De nooduitgang was niet bepaald dichtbij ons dus voelde ik me niet gerust. Ik ben enorm visueel aangelegd en in mijn gedachten zag ik een scenario waarvan ik zeer koude rillingen kreeg. Ik schudde de gedachten van mij af: "komaan Nele, hoe groot is de kans?! Stop met doemdenken en geniet van de Editors", zei ik tegen mezelf. En ik genoot, wij genoten: mijn lief en ik en zo'n 1498 anderen.
Na het optreden zijn we met ons beiden gaan nagenieten in een pub enkele straten verder en waren we het beiden eens: dit was voor herhaling vatbaar. Een concert van een fantastische band in een "klein" theaterzaal is onvergetelijk. Wist ik toen veel dat "onvergetelijk" meerdere betekenissen kon hebben ...
Een maand later lopen de rillingen weer over mijn rug: mijn doemdenkerij van toen is nu toch werkelijkheid geworden. Niet in Dublin, wel in Parijs. Daar waar mijn lief en ik in het voorjaar ook zijn geweest, waar we ons zo geborgen voelden ...
Securité is niet zo vanzelfsprekend meer. En toch mogen we het gevoel van onveiligheid niet de bovenhand laten nemen.
Angst mag ons niet stoppen dingen te doen die we graag doen. We moeten voorzichtig zijn, dat spreekt. We moeten echter ook genieten. Wanneer we nu onze dromen stoppen, geven we die rotte appels hun zin.
Laat ons ook samen werken, samen rouwen. Stop met veralgemeningen zoals "die moslims", "die vluchtelingen" ... De mannen die de wapens hebben gehanteerd gebruiken dan wel de woorden "Allah" en "Koran". Met de Islam heeft het hier niets te maken. Allah wil geen onschuldige mensen dood. Nergens in de Koran staat dat je moet doden. Niet dat ik de Koran ken, ik geloof dat geen enkele god wil wat er nu gebeurd is.
Word je betere zelf, zie jezelf graag en zorg ervoor dat je anderen inspireert. Mensen zien mensen graag die zichzelf graag zien en vreugde brengen in het leven. Iemand die zichzelf graag ziet, pleegt geen zelfmoord en neemt daarmee geen tig onschuldigen met zich mee. Iemand die zichzelf graag ziet, schiet geen onschuldigen overhoop en verwoest geen verschillende levens. Iemand die zichzelf graag ziet, laat geen machtsvertoon zien ...
Iemand die zichzelf graag ziet, haalt echter het beste in de mens naar boven en inspireert zo zijn of haar omgeving.
Tips om jezelf graag te zien, vind je hier.
Heel veel sterkte aan iedereen betrokken in nutteloos geweld.
#prayforparis #prayfortheworld
p.s. ik had een ander artikel voor vandaag geprogrammeerd. Dit weekend was ik echter ondersteboven van het verschrikkelijke nieuws. Daarom wou ik dit van me afschrijven.