Heb je je al eens onzeker gevoeld? Of voel jij je elke dag, elk moment onzeker? Iedereen heeft al eens (een) dag(en) waarin je je niet op je best voelt. We kijken naar anderen en wensen dat we ook zo'n lange benen, gave huid, platte buik en weelderige lokken hebben.

Voor sommigen zijn deze gevoelens maar van korte duur. Het komt alleen maar voor als er te weinig geslapen is of tijdens een offmomentje. Het zelfvertrouwen komt snel terug en er zijn evenveel goede als kwade dagen of zelfs meer goede dan kwade dagen. Maar voor sommigen zijn die onzekere momenten er wel heel vaak, om nog maar te zwijgen over constant.

Hier zijn 38 zaken die alleen onzekere mensen begrijpen. Vul zeker aan als je er wil toevoegen. Dit kan in de comments onderaan.

De spiegel is je vijand. Je kijkt niet graag in de spiegel en als je kijkt zie je alleen maar wallen, rimpels en puisten op je gezicht. Je kijkt amper in je ogen tenzij het is om je mascara aan te brengen of je make-up bij te werken. Je vindt jezelf ook te dik / te dun / te klein / te lang ... Eigenlijk wil je gewoon iemand anders zijn.
Je begint al te stressen als je een conversatie moet aangaan met iemand die je niet kent.
Wanneer iemand naar je glimlacht vraag je je af of je die moet kennen of voel je je nog onzekerder dan je al was.
Je krijgt een ongemakkelijk gevoel als je een oproep krijgt van een - voor jou - onbekend nummer.
's Avonds lig je te piekeren over elk gesprek dat je die dag gevoerd hebt: "wat moet die wel niet gedacht hebben?", "kwam ik wel goed over?", "had ik dat wel mogen zeggen?" ...
Vernederende momenten waar anderen getuige van waren zijn voor jou ondraaglijk: ze blijven voor eeuwig (of toch heel lang) in je geheugen gegrift. Onlangs was ik op bezoek bij een bedrijf in het kader van een teambuildingsactiviteit dat ik mag organiseren voor hen. Het had gevroren die dag en er lagen heel wat gladde ijsplekken op het pad. Plots voelde ik me helemaal gaan en lag ik onverwacht op de koude vloer. Ondanks de pijnlijke pols en zitvlak ben ik al lachend - met hulp van de jonge man aan mijn zijde - terug recht geklauterd en zetten we onze tocht verder. Vroeger zou ik enorm beschaamd zijn geweest en zou dit voorval dagen door mijn hoofd hebben gespookt met de woorden "wat een afgang!". Ik zou mezelf ook voor onhandig schaap hebben verweten. Nu deed enkel mijn pijnlijke pols en stijve zitvlak me denken aan mijn valpartij en was ik zeer blij dat ik er geen breuk aan heb overgehouden. Van schaamte of vernedering was er helemaal geen sprake.
Je gelooft de complimenten niet die je krijgt. Je denkt dat de mensen het alleen maar zeggen om goed te doen, het uitvinden en het niet menen. Als je een compliment krijgt in de trant van: "amai, dat is een heel mooi kleedje", antwoord jij waarschijnlijk met "allé gij, dat is al een oud ding hoor" .
Je minimaliseert het positieve. Als mensen iets positiefs vertellen over jou, meld je steevast "ja maar dat is nog normaal dat ik dat kan?"
Je maximaliseert het negatieve: als je baas tijdens een evolutiegesprek jouw positieve punten aanhaalt en 1 werkpunt, zit jij de hele tijd met dat werkpuntje in je hoofd en kun je een halfuur later de positieve zaken niet meer herinneren.
Op de vraag om 5 positieve zaken over jezelf op te sommen, kun je helemaal niet antwoorden of duurt het minstens 10 minuten voor je aan je 5 positieve eigenschappen komt.
Integendeel, op de vraag om 5 negatieve zaken op te sommen, rollen ze uit je moment en blijft het niet bij 5 want je kan er zoveel meer opnoemen.
In een ruimte met andere mensen vraag je je voortdurend af wat die anderen wel niet van je denken.
Wanneer je 2 of meer mensen ziet lachen, denk je onmiddellijk dat ze om jou lachen.
Twee of meer mensen moeten - terwijl ze in conversatie met elkaar zijn - niet toevallig jouw richting uitkijken of je denkt al dat het over jou gaat.
Je denkt regelmatig aan iets vernederend wat maanden of jaren geleden is gebeurd en je zinkt nog steeds door de grond van schaamte.
Het duurt heel lang om je helemaal naakt te tonen aan je nieuwe vriend.
Je vrijt het liefst in het donker.
's Ochtends sta je al op vóór je vriend wakker is om te checken of er geen prut in je ooghoeken is.
Regelmatig check je de geur van je adem of het nog fris ruikt vooraleer je een belangrijk gesprek begint.
Bij verplichte en onoverkomelijke presentaties voel je je letterlijk misselijk en heb je echt zin om over te geven.
Je hebt al minstens 20 selfies gemaakt vooraleer je er eentje post waar je min of meer tevreden over bent. En dan nog: als er iemand reageert met "mooie foto" reageer je met "naaaaaah".
of je verwijdert hem onmiddellijk nadat hij er nog maar 1 seconde op is.
Bij groepsfoto's check je of jij er wel goed op staat en niet te belachelijk overkomt.
Vóór je je kamer of huis verlaat heb je al minstens 5x je outfit gecheckt vanuit alle standpunten.
En als je dan buiten iemand tegenkomt die - volgens jou - beter gekleed is, voel je je de rest van de dag slecht.
Je vergelijkt je voortdurend met anderen.
Je denkt dat iedereen een leuker leven leidt dan jou en het checken van sociale media maakt dat er niet beter op.
Je ziet alleen maar problemen en blijft er obsessief mee bezig.
Wanneer je al moet spreken voor 3 mensen, krijg je al krampen en neemt angst zich meester van jou ... ook al ken je die mensen goed.
Je zegt sowieso al dat je het niet kan dus je begint er niet aan.
"Neen" zeggen lukt je niet want als je "neen" zegt denk je dat de mensen je niet graag meer hebben.
Je meent dat je altijd sterk moet zijn en dat je je gevoelens niet mag tonen omdat je anders een zwakkeling bent.
Alles is voor jou een wedstrijd. Zet 2 onzekere mensen bij elkaar en anderen worden zot van de discussies wie de zwaarste job, het rotste leven ... heeft.
Nieuwe zaken zijn verschrikkelijk. Je houdt helemaal niet van verandering want dat bezorgt je stress en slapeloze nachten. Die comfortzone is al stresserend genoeg voor je.
Jouw negativiteit verveelt mensen maar je merkt het zelf niet want je hebt het te druk om 'Calimero' uit te hangen en je te wentelen in je negativiteit.
Eerlijk zijn is zeer moeilijk voor jou. Als mensen om je mening vragen, praat jij ze naar de mond uit schrik voor hun reactie.
Jij vindt je mening trouwens helemaal niet belangrijk.
Als andere mensen zeggen dat je wat meer zelfzeker mag zijn, weet je helemaal niet wat zeggen of doen.
...

In welke stelling(en) vind jij jezelf terug? Of kun je mijn lijstje aanvullen? Aarzel dan niet om het in de comments te noteren en zo anderen te inspireren.

Weet dat die onzekerheid je heel veel parten kan spelen. Trouwens, een zelfzekere vrouw is de meest sexy vrouw die er bestaat. Mannen vallen echt op vrouwen die zelfzeker zijn. En jij verdient om zelfzeker te zijn. Ooit was je immers een zelfzekere jongedame. Het verbaast mij niet dat je als kleine meid in het midden van de tafel of de kamer stond te zingen met een borstel als microfoon in je hand. Of tegen wildvreemden te pochen over jouw nieuwe pop met vele krullen. Deze en deze meid hebben alleszins geen last van onzekerheid. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze zo zelfzeker blijven ...

Dikke knuffel,

Nele