Ooit al verbaal aangevallen geweest zonder dat er enige reden was? Gewoon omdat jij op dat moment op de verkeerde plaats stond? Ik hoor het regelmatig maar ook ik heb het al verscheidene keren meegemaakt. Als je dan niet sterk genoeg in je schoenen staat, zit je je voortdurend af te vragen wat jij hebt verkeerd gedaan of wat je had kunnen doen om dit te voorkomen: niets, niets en nog eens niets.
Ik zal het even illustreren met wat voorbeelden en daarna de uitleg geven.
Onlangs reed ik met een vriendin door het Patershol in Gent, heel traag want deze vele straatjes zijn smal en er lopen mensen die ik uiteraard niet wil raken. Aan het einde van het Patershol kwam ik tot stilstand om terug op een grotere weg te rijden en ik wou zeker zijn dat ik voorzichtig die straat in kon. Tot ik merkte dat er een oudere man zeer boos naar me keek en enorm met zijn armen zwaaide. Hij stond op 10m van mijn wagen. Ik draaide mijn autoraampje open en ik vroeg hem of er een probleem was, misschien kon ik ergens niet door en wou hij me waarschuwen. Hij riep "JIJ MOET VOORZICHTIG RIJDEN, JONGEDAME! ALTIJD HETZELFDE MET DIE AUTO'S!". Ik antwoordde heel beleefd en rustig: "meneer, ik denk dat ik wel heel voorzichtig rijd.".
Die man keek me een hele tijd aan, naast mij voelde ik die vriendin enorm gespannen reageren. Ik bleef echter kalm, ik had niets fout gedaan. Toen riep hij "HET IS U GERADEN! MAAK DAT JE WEGKOMT, AMBETANT MENS!!"
Ik keek nog eens goed links, rechts en voor mij en ik draaide de Oudburg op. Blij dat ik er zonder kleerscheuren vanaf kwam want voor hetzelfde geld, had hij op mijn wagen geschopt.
Toen ik veilig en wel verderop geparkeerd stond, keek ik mijn vriendin aan. Zij zit lijkbleek voor zich te starten. "Tja, die man zat duidelijk vol frustratie", zei ik haar. Ze repliceerde onmiddellijk met "Sjeezes, Nele, had jij dan geen schrik?". Natuurlijk had ik wel wat schrik, te maken hebben met agressie is nooit leuk. Maar ik wist dat ik niets verkeerd had gedaan en dat die man duidelijk iemand zocht om zijn frustraties en boosheid op af te reageren. Misschien dat hij daar al eerder roekeloze mensen heeft zien rijden en dat hij nu gewoon eens zich wou laten horen? Of misschien had hij thuis ruzie met zijn vrouw, ging hij een luchtje scheppen en ziet hij daar 2 jonge vrouwen in hun wagen zitten en dacht hij "laat ik me daarop even afreageren"?
Een ander voorbeeld:
Ik was volop in een coachingsessie toen er plots werd aangebeld. Een kleine paniek maakte zich meester van me omdat ik heel even dacht dat er misschien een dubbele boeking was. Paniek maakte plaats voor opluchting toen ik aan de parlofoon hoorde dat het een buurvrouw van me was met de vraag of ik bezoek had die voor de garage stond geparkeerd. Ik legde mijn hand op de hoorn en vroeg mijn coachee waar ze ergens stond geparkeerd. Zij antwoordde dat ze dichtbij de trappen stond geparkeerd ... voor de garagepoort dus. Even een kleine kanttekening: het is in het donker heel moeilijk te zien dat er daar een garagepoort is, je ziet alleen maar zwarte panelen waarvan de linkerkant een garagepoort is en de rest ... tja ... versiering. Maar zoals ik al schreef: het is voor velen onmogelijk dit te zien dus ja ... er staat wel regelmatig iemand voor die poort. Dus toen ik mijn coachee zei dat ze voor de poort stond, zag je alleen maar verbazing op haar gezicht. "Is er daar een poort?", klonk het ongelovig.
Ik zei die buurvrouw dat mijn coachee onmiddellijk haar wagen ging verzetten. Lachend ging ik mee naar buiten en wat er daar gebeurde ging mijn boekje te buiten. Mijn coachee zei al lachend: "sorry, ik had het niet gezien, ik verzet me onmiddellijk" en de buurvrouw begon onmiddellijk te roepen en te tieren. Hier even een bloemlezing: "Jij domme kalle, kunde gij niet zien dat dat hier een poort is?? (euh nee). Domme trut dat ge zijt! Ik ben nu enorm te laat op mijn afspraak van 19u omdat jij in mijne weg staat! Zijt ge nu echt niet slimmer?". Ik zag mijn coachee heel klein worden en ze dook in haar wagen. Zelf riep ik de buurvrouw haar naam maar mij negeerde ze volkomen. Ze sprong ook in haar wagen en reed weg. Alsook mijn coachee ... (even een kanttekening: het was 19u15 dat de buurvrouw bij me aanbelde, dus ze was al ruim te laat, en dit was niet door mijn coachee.)
Plots zag ik een buurman in het gat van de garage staan en ging ik naar beneden. Ongeloof was op onze beide gezichten te lezen. Hadden wij dit goed gehoord? Hadden wij dit goed gezien? "Ja watte", zei mijn buurman, "heeft die duidelijk een slechte dag! Wat was me dat?!". "Tja", antwoordde ik, "die was duidelijk zwaar gefrustreerd".
Ik zag niet onmiddellijk mijn coachee terugkomen en ik ging naar binnen. Ver kon ze niet zijn: haar handtas en telefoon lagen nog bij mij. Een kleine 10 minuten later kwam ze toe: roodomrande ogen, de traansporen over haar gezicht en nog natrillend. Ik had met haar te doen. Maar we wisten onmiddellijk waar aan gewerkt moest worden en op het einde van de sessie, stapte ze gezwind naar buiten. Ze had immers door dat ze niets fout had gedaan. Allé ja, ze stond voor de garagepoort maar ze had echt niet gezien dat dat er was. Ze had immers alleen maar goede bedoelingen. De buurvrouw was waarschijnlijk heel kwaad op zichzelf omdat ze met allerlei zaken nog bezig was, ineens zag dat het al 19u was terwijl ze om 19u ergens moest zijn. In plaats van dan kwaad te zijn op zichzelf, heeft ze zich afgereageerd op de eerste de beste die ze tegenkwam.
En dat is het punt dat ik wil zeggen. Als mensen agressief tegen je doen, is het grotendeels niet omwille wat jij hebt gedaan of gezegd, maar ligt het aan hen. Zij zitten met iets, zij zijn niet tevreden over hun situatie.
Ik vind het zo jammer op te merken dat de laatste jaren agressiviteit enorm is toegenomen. En de grootste reden is dat mensen gefrustreerd zijn. Ze zijn teleurgesteld: in de wereld en nog erger ... in zichzelf. Je moet maar even naar jezelf kijken: als jij ineens op iemand begint te roepen ... is dat meestal omdat jij je slecht over iets voelt. Daarom is het ook zo belangrijk om aan jezelf te werken. Als iedereen dit zou doen, zou onze wereld er zoveel beter uitzien. Dan moeten we ons niet ergeren aan anderen, dan moeten we onze frustraties niet uitwerken op anderen. Trouwens, de eigenschap waar jij je bij een ander aan ergert, is overontwikkeld bij jou. Daar sta je van te kijken hè? En dat is misschien even een shock voor je. Toch is het zo. Daarom ... werk aan jezelf. Jij wordt er gelukkiger van en nog beter: je omgeving ook.
In plaats van je frustratie en boosheid af te reageren op anderen, kun je dit beter doen door te sporten. Een boksbal in huis is geweldig: je kunt er op timmeren zoveel je wilt, je doet niemand kwaad en je traint er nog je armspieren mee. Of ga eens goed rennen. Of op een afgelegen plaats roepen en brullen. Of ... koop je een drumstel (een electronisch welteverstaan om je omgeving te sparen) en begin daarop te drummen. Deze laatste is mijn favoriet. Als ik met iets zit, kan ik me helemaal uitleven op mijn drumstel en kom ik daarna volledig ontspannen terug onder mijn omgeving.
Maar onthou dit: als anderen ineens onverwacht agressief tegen je reageren ... het ligt NIET aan jou, maar aan hen.