Me - time: een begrip dat we vele gebruiken maar weinig echt gebruiken ... als je snapt wat ik bedoel. Dagelijks zijn we bezig met het huishouden, de kinderen, de man/vriend/vriendin, het werk, andere relaties ... en we vergeten gewoon onszelf.
Toch is het nodig aan onszelf te denken: want als we onszelf niet gelukkig voelen, hoe kunnen we dan anderen gelukkig maken?
Ik ben gisterenavond te weten gekomen dat mijn Ierse mama gestorven is. "Ierse mama?", hoor ik je al denken ... Met de millennium-overgang heb ik in Ierland gewoond: een dik jaar in Ierland waarin ik mezelf heb leren kennen ... Daar heb ik Louise leren kennen, een leuke meid van enkele jaren ouder dan mij. Het klikte direct. We waren net als zusjes. Toen ik dus terug in België woonde, heb ik heel veel contact met haar gehouden. Zij kwam logeren bij mij, ik bij haar en bij haar ouders. De familie Power (what's in a name!!!) namen mij direct op in hun familie. Pauline (de mama) beschouwde me als haar eigen dochter. Legendarisch zijn onze ontbijtmomenten: ik stond vroeg op omdat ik te gast was in hun familie maar Louise sliep graag uit (ik neem haar niets kwalijk ;-)). Dus zat ik uren met haar mama en een "big cup of tea" in de keuken bij te praten. Pauline liet me altijd zo welkom voelen, ze verwende me tot en met. Ik hen ook hoor: met mijn koffer vol Belgische chocolaatjes en andere leuke Belgische producten zakte ik altijd naar Dublin af!
Vorig jaar ben ik nog eens op bezoek gegaan, na jaren geen bezoeken te hebben gedaan. Ik had een guesthouse geboekt in Dublin om hen niet tot last te zijn. Maar eerlijk? Dat vonden zij echt niet leuk: toen ik de laatste avond bij hen bleef eten (zoals gewoonlijk had Pauline een fantastische maaltijd en veel dessertjes en wijn voorzien voor me) kreeg ik zelfs te horen dat ik altijd, maar dan ook altijd bij hen mocht blijven logeren. Ik was immers hun Belgische dochter. Dit deed me deugd ... omdat ik hen ook zo graag had. Matt heeft me nog 's avonds naar mijn guesthouse gebracht want hij vond het onverantwoord dat ik (een volwassene vrouw notabene) alleen terug ging naar mijn logement. Uiteraard had ik hen beloofd de volgende keer zeker bij hen te blijven logeren ... wist ik veel dat het de laatste keer was dat ik haar in levende lijve had gezien ...
In mijn vaste telefoon heb ik nummers geprogrammeerd: hun telefoonnummer stond ertussen. Regelmatig belde ik hen dan ook om hen van mijn reilen en zeilen hier op de hoogte te houden. Ik wist dat Pauline eierstokkanker had, maar ik wist ook dat er beterschap was. Gisterenavond om half 6 is ze echter overleden ...
Zij nam regelmatig 'Me-time'. Met een gezin van 5 kinderen is dat wel nodig. Pauline genoot zo van het leven maar ook van haar kinderen en kleinkinderen. Ze kon op tijd aan zichzelf denken.
Dat moeten we allemaal doen, en daarom vind ik het zo belangrijk. We leven te snel, we stellen ook altijd uit: "dat kan later nodig". Maar komt er wel een later???? Kijk naar het nieuws deze week: op het moment dat ex-premier meneer Dehaene beslist om meer tijd door te brengen met zijn familie en vanaf nu echt te leven ... wordt hem ook die kans ontnomen ...
Geniet van het nu, doe alles in het nu. En neem "me-time" ... Gewoon ... een momentje voor jezelf waarin je je kunt ontspannen, aan niets denken en ... groeien ...
Dit weekend had ik ook de DURF-dag. De vrouwen die er waren (allemaal moeders) zeiden me achteraf dat ze hadden genoten omdat die dag echt voor hun was, dat ze blij waren dat ze zo'n dag hadden beleefd omdat het hun dag was! Daarom was ik zo fier op hen: ze hebben genoten ... en gedurfd. Oh ja hoor: ze durfden alles. Met schrik? Ja. Met zorgen? Ja. Maar ook met voldoening omdat ze het toch allemaal konden!
Neem tijd om je "Me-time" te programmeren. Hier enkele tips:
- zet je mobieltje even op stil (ook geen trillingen meer!)
- ga eens wandelen in het groen, daar word je rustig van. Ik trek regelmatig mijn stapschoenen aan en trek even naar het bosje hier in de buurt. Weet dat er hier een straat verderop een overstromingsgebied is en een supergezellig bos: ik kom er echt tot rust als ik daar wandel. Even al die gedachten laten lopen ... zalig!
- neem een goed (ontspannend) boek bij de hand: ga desnoods ermee in je hangmat liggen (of ergens anders zoals je zetel ...)
- vraag even aan een familielid of goede vriend(in) om op je kinderen te letten zodat jij rustig kunt gaan shoppen zonder blèrende kids aan je pashokje. Ik weet nog dat ik op een bepaald moment in lingerie door een boetiek heb zitten crossen omdat mijn dochter niet bij me in het pashokje wou blijven ... gênante situatie die ik niet meer wil meemaken ...
- als je op stap bent, spring dan even binnen in een gezellig zaakje om een koffie/thee of iets anders te drinken en ... geniet!!!
- Geniet van alles wat je doet: neem echt de tijd hiervoor. Jaren liep ik mezelf voorbij: ik kon dan ook van niets meer genieten. Om het cru te zeggen: ik werd geleefd. Jaren me wegcijferen voor anderen, steeds goed willen doen, alles tot in de kleinste details uitwerken op vlak van evenementen ... Maar hierdoor heb ik toen niet bewust geleefd, ik werd immers geleefd. Daarom ben ik nu ook veel zaken vergeten omdat ik dat ook gewoon wegcijferde. Nu sta ik echt stil bij de dingen ... en kan ik dus echt genieten!
- waarom niet mediteren? Mediteren brengt je echt tot rust ... en je krijgt er oplossingen door op vragen die al lang door je hoofd spookten. Ik kon vroeger niet echt mediteren, ik heb dat echt mezelf moeten leren. Het is allemaal veel beter geworden door te gaan floaten: in een donkere cabine met water op lichaamstemperatuur en vol zout gaan drijven ... zalig ...
- doe eindelijk iets wat je echt wil doen. We zeggen vaak onszelf: "later ga ik dat doen", "binnenkort ... als ik veel tijd heb dan start ik met ...". Maak tijd verdorie, je hebt misschien maar 24u maar jij beslist hoe die eruit gaan zien. Ga dus niet voor je tv hangen maar ga iets doen waarmee je zoveel plezier gaat beleven: je leeft maar 1 keer!
- trek je niets aan van alle negatieve commentaren in je ruime kring: zij weten niet beter! Jij weet dat je eerst aan jezelf moet werken, dan pas kun je aan een ander denken! Misschien zijn ze wel jaloers??
Alleszins, volgende week organiseer ik een heus vrouwen-weekend: het Herbron-weekend. Hieraan nemen vrouwen deel die echt eens denken aan zichzelf ... en ook alles achter zich laten. Het zijn dames die veel gaan groeien tijdens dit weekend ... en ze zullen er ook sneller uitkomen ...
Neem aub tijd voor jezelf ... want je bent het waard! Wanneer heb jij nog eens enkel aan jezelf gedacht? Wanneer heb jij jezelf onlangs verwend op iets leuks? Noteer het zeker hieronder bij 'comments'.
Deze blog draag ik op aan Pauline Power, may she rest in peace ...