Stel dat je bij vrienden bent en er komen ook goede kennissen van je toe. Ze begroeten iedereen heel hartelijk met een knuffel of een kus maar naar jou zwaaien ze even van ver. Zoiets kan lang door je hoofd blijven malen hé. Waarom krijg ik geen knuffel of kus? Waarom keek die mij amper aan? Herken je de situatie? Het kan ons een slecht gevoel geven, die lichaamstaal van iemand anders. Een ander voorbeeld: je bent op het werk, je baas komt binnen en ziet je niet eens staan. Als je dan niet goed in je vel zit, denk je meteen dat je iets misdaan hebt terwijl hij zich waarschijnlijk gewoon overslapen heeft en nu gehaast is om een meeting te halen.
Aangezien lichaamstaal of de non-verbale communicatie 97% van onze communicatie uitmaakt, valt er veel te zeggen over lichaamstaal. Communicatie is interactie tussen een zender en een ontvanger. Die interactie kan ook gewoon non-verbaal gebeuren.
Misschien heb jij je al eens een oordeel gevormd over iemand, gewoon doordat die persoon bijvoorbeeld laaghangende schouders had of omdat die persoon dromerig voor zich uitkeek. Dit is iets wat al heel lang onderzocht wordt door de wetenschap: we beoordelen mensen op basis van lichaamstaal. Iemands lichaamstaal of houding zorgt ervoor dat we iemand aanvaarden, dat we met iemand wel of niet willen uitgaan, dat we er naartoe willen stappen voor een leuke babbel of dat we die juist willen vermijden. 😉
Wij beoordelen anderen door hun lichaamshouding en anderen beoordelen ons. Dit moeten we in ons achterhoofd houden. Onlangs kwam ik in een winkel: de ene verkoopster keek onmiddellijk op achter de toonbank, gaf mij een mooie glimlach en zei goedemorgen. De andere keek me aan en draaide zich snel terug om de etalageraam verder te poetsen. Na zo’n vijf minuten passeerde de vriendelijke verkoopster mij en zei me: ‘Als je hulp nodig hebt, geef gerust een seintje.’ En daarbij gaf ze me een welgemeende glimlach. De andere passeerde me en liet een diepe zucht horen. Ik zei haar nog vriendelijk goedendag maar ze reageerde niet. Waarschijnlijk had ze een moeilijke dag. Nu, ik oordeel zelf niet snel maar ik kan me wel inbeelden dat sommige mensen zich daardoor enorm getriggerd voelen om weg te gaan uit die winkel. De gevolgen kunnen wel eens naar zijn en dat allemaal door lichaamshouding.
Weet dat we allemaal beïnvloed worden door ons non-verbaal gedrag. Voelen wij ons slecht, dan zijn onze gedachten ook niet bijster positief en dan gaan we er ons naar gedragen.
Misschien heb je dit ooit gedaan: je werd ergens verwacht maar je wou er niet heen. Je zei dan maar dat je je ziek voelde, je liet je schouders hangen, zette je meest triestige gezicht op en je begon te zuchten. Na verloop van tijd ging je je echt ziek voelen. Zijn onze gedachten negatief, dan gaan we ons ook slecht voelen en ons hiernaar gedragen.
Mijn pubers kunnen dat goed in de omgekeerde richting: ik vraag of ze mee willen naar de winkel. “Neen, geen zin, we zijn moe, ik wil nog wat rusten.” Tot ik hen zeg: “Jammer, ik wou nog even langs … (hun favoriete winkel) passeren om te kijken of datgene wat je wou, er nog hangt.” Dan springen ze recht uit de zetel en zijn ze snel terug in orde. 😉
Ons brein en ons lichaam kunnen geen onderscheid maken tussen “echt” en “ingebeeld”, wat ik net door de voorbeelden hierboven heb aangetoond. Voelen we ons goed, dan maken we onszelf groot. Voelen we ons minder goed, slecht of angstig, dan maken we ons klein.
Dat is niet enkel bij de mens, dieren doen dat ook. Dieren maken zich ook groot als ze zich machtig voelen, als ze zich goed voelen. Als ze zich machteloos voelen, maken ze zich klein, net als wij. Als onze Boxer Boef iets heeft misdaan en hij weet het, dan maakt hij zich zo klein, kijken zijn ogen triestig op en kruipt hij laag over de vloer. Mijn man of ik staan er dan naast, met onze handen in de zij en we torenen hoog boven hem uit. De lichaamstaal van Boef is dus complementair aan de onze. 😉
Dat is bij de mens ook zo: als er iemand bij ons staat die heel krachtig overkomt, maken we ons gemakkelijk kleiner.
Maar … onderzoekers hebben ontdekt dat “fake it until you make it” echt wel bestaat. Wij kunnen een tijdje doen alsof en ineens is het er toch! 😊 Wij kunnen ons gedrag veranderen tot we krachtiger overkomen… maar ons dus ook krachtiger gaan voelen. We gaan dus niet alleen krachtiger overkomen bij anderen maar we zullen ons uiteindelijk ook veel krachtiger voelen.
Ik maakte al eens mee dat ik klanten over de vloer kreeg, die enorm krachtig overkwamen bij mij. Ik voelde hun kracht letterlijk als ik mijn deur openmaakte voor hen. Toen ik hen dat dan zei, vielen ze uit de lucht want ze voelden zich helemaal niet krachtig. Ik zei hen dat de kracht nochtans aanwezig was en door oefeningen te doen, voelden ze na een tijd (dat ging niet in 1-2-3) ook effectief dat ze krachtig waren.
Wij kunnen onszelf forceren om ons terug beter te voelen. Als ik mij slecht voel, zet ik vaak een leuk liedje op. Ik forceer mezelf om erop te dansen. Eerst voel ik me belachelijk maar na enkele minuten zit ik hevig mee te dansen en voel ik me stukken beter.
Voel je je nu even niet goed? Heb je het moeilijk om te glimlachen? Steek eens een pen tussen je tanden en kijk eens in de spiegel. Je forceert zo je gezicht om te glimlachen en je zal je automatisch beter voelen want geef toe: het is toch een gek zicht hé! 😉
In een vorige blog heb ik al geschreven dat we met ons brein ons gedrag en houding kunnen veranderen. Maar in deze blog kom je te weten dat je door je houding en je gedrag ook je brein kan veranderen. Geweldig toch? Gewoonweg door eerst te doen alsof.
En dan nu iets over de kracht van de powerpose!
De powerpose is een houding waarin je je groot maakt en waarbij je je krachtig opstelt.
Amy Cuddy is een sociaal psycholoog en ze heeft hier onderzoek naar verricht. In haar TED – talk geeft ze jou er op een zeer toegankelijke manier uitgebreid verslag over.
Wat heeft ze gedaan? Ze heeft verschillende mensen gevraagd om twee minuten lang de powerpose, de krachthouding aan te nemen. Twee minuten lang. Andere mensen heeft ze gevraagd om twee minuten lang een “slappe” houding aan te nemen. Voordat ze die houding aannamen, werd er speeksel afgenomen. Na twee minuten mochten ze gaan gokken en werd er terug speeksel afgenomen. De groep die de powerpose twee minuten had aangenomen, ging meteen vol vertrouwen gokken en in de speekseltest ontdekten de wetenschappers dat het hormoon cortisol (het stresshormoon) was gedaald ten opzichte van de eerste speekseltest en dat het testosterongehalte was toegenomen. Ze voelden zich krachtiger en dachten ook dat ze meer aankonden.
Bij de groep die de slappe houding had aangenomen, merkten ze dat ze niet echt durfden gokken en in hun speeksel zagen ze dat het testorsterongehalte was gedaald en het stresshormoon was toegenomen.
Door gewoon twee minuten die houding aan te nemen hebben die personen hun gedachten aangepast aan gedrag. Onze lichaamshouding bepaalt dus wel degelijk onze manier van denken. Door ons krachtiger voor te doen en ons krachtiger te gedragen communiceren we naar onszelf: “Ik kan dit, ik ga dit goed doen.”
Wij kunnen die powerpose dus telkens aannemen als we in situatie terechtkomen waar we juist kracht nodig hebben: bij een lezing, bij een belangrijke meeting, voor een sollicitatiegesprek, noem maar op. Vaak zitten we net ervoor ineengedoken op onze gsm om ons bezig te houden en om onze gedachten te verzetten. Maar het beste wat we op dat moment kunnen doen is ons gewoon even afzonderen en die powerpose aannemen gedurende twee minuten. Door die voorbereiding te doen zal je je beter voelen tijdens het gesprek en veel beter presteren.
Barak Obama, ex-president van de Verenigde Staten, had altijd hetzelfde ritueel voor hij op het podium kwam om te speechen. Hij stak oortjes in, speelde Lose Yourself van Eminem en maakte zich groter door zijn armen te strekken en ook door boksbewegingen te maken. Daardoor kwam hij altijd krachtig over, ook al ging het over moeilijke onderwerpen.
Ik was vroeger zelf een verlegen meisje, slachtoffer van pestgedrag en daardoor had ik heel weinig zelfvertrouwen. Ik kon geen neen zeggen tegen mensen, liet iedereen maar over me heen lopen, deed alles voor een ander maar vond het maar normaal dat niemand iets deed voor mij. Als kinderen mij uitlachten, lachte ik mee omdat ik mezelf minder dan niets vond. Ik dacht ook dat ik niets kon omdat mijn vader altijd herhaalde: “Jij kan dit niet.” Als je dat zoveel hoort, dan ga je dit ook geloven.
Maar op een bepaald moment had ik een manager die in mij geloofde en die mij steeds uitdaagde: “Wie zegt dat jij dat niet kan? Je hebt het nog niet eerder gedaan”. En dat ben ik ook beginnen doen: ik ben gestopt met zeggen dat ik het niet kan. Nu is mijn motto zoals dat van Pipi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan dus ik zal dat wel kunnen.” Ik ben beginnen “faken until I made it”. Gebeurde er iets of stond ik voor een uitdaging? Ok, ik voelde angst en stress en zenuwen, maar ik maakte mezelf groot, maakte mezelf wijs dat het allemaal goed zou komen en dat ik het goed ging doen. En plots moest ik het mezelf niet meer wijs maken want ik wist dat ik het goed zou doen en dat het mij zou lukken.
We hebben geleerd dat herhaling de beste leermeester is! Wel, door heel regelmatig die powerpose aan te nemen zal je je sterker voelen. Door heel veel te doen alsof je je sterk voelt, zal je het op de duur effectief ook worden.
Ga nu gewoon even twee minuten in die powerpose staan. Twee minuten en voel wat het met je doet!
Als je nu nog eens voor een uitdaging komt te staan: de powerpose is steeds ter uwer beschikking. 😉 Doe die zoveel mogelijk en leg het ook uit aan anderen. Amy Cuddy zegt ook: “Spread the word!” want iedereen moet de kracht van de powerpose kennen.
Nog een fijne dag!
En onthoud: jij bent geweldig!