Onlangs had ik een zeer boeiend gesprek met een oudere dame. Het raakte mij dat ze haar eigen waarde niet besefte. Ze geloofde helemaal niet in zichzelf. Ik vroeg haar op een bepaald moment naar haar successen. Verbouwereerd keek ze me aan: “successen?, ik heb geen successen”. Nu was het mijn beurt om verbaasd te kijken. Helemaal geen successen?

Ik vroeg even door: bleek dat ze met haar man jarenlang een zelfstandige zaak had. Allebei zeer hardwerkende mensen die dag en nacht voor iedereen klaar stonden. Daar bovenop hadden ze samen 5 kinderen. De 5 kinderen hebben het allemaal ver geschopt en hebben voor kleinkinderen en achterkleinkinderen gezorgd. Sommigen van de kinderen hebben een eigen onderneming, de anderen hebben dan weer een zeer goedbetaalde baan.

Na haar verhaal bleef het even stil. We keken elkaar aan, de stilte voelbaar. En weer vroeg ik haar: “wat zijn je successen?”. Ik kreeg hetzelfde antwoord. Toen ik er haar attent op maakte dat het niet niets is een succesvolle zaak te leiden … met personeel en bovendien nog 5 kinderen goed op te voeden.

Haar antwoord? “Euh, dat kan toch iedereen! Daar is niets moeilijk aan! Als het dat maar is!”. Vriendelijk wees ik erop dat mijn grootouders hun oudste 2 kinderen op internaat hebben school gelopen. En dat er heel veel mensen een nanny hebben om zich met de kinderen bezig te houden dus dat een succesvolle zaak leiden met 5 kinderen in de buurt echt wel een groot succes was.

Ik hoorde wijzers van de klok gestaag doortikken. Secondenlang … Plots hoorde ik: “als je het zo bekijkt …”. En aarzelend kwamen kleine succesjes naar boven.

We zoeken het allemaal te ver, we verwachten veel te veel van onszelf … maar wij zien de kleine zaken niet meer. De kleine zaken doen er wel toe. Ons leven is al een succes op zich. Het feit dat jij er bent is al een succes. Vergeet niet dat wij allemaal het resultaat zijn van een fantastische marathon! Duizenden zaadcellen spurtten zich naar die ene eicel, elkaar wegduwend en sprintend voor die eerste plaats. Daar aangekomen vonden ze dan nog niet eens deftig de ingang. Velen gaven op. Maar één zaadcel was sterk genoeg om door te dringen in de kern en tattaaaaaaa …. 9 maanden later mocht jij de wereld verblijden met je geschreeuw. Een succes! Niet? (Misschien dachten je ouders er ’s nachts anders over).

In al die jaren hebben we leren praten, stappen, lopen, fietsen, autorijden, vriendjes maken, vijanden maken, zaken opbouwen en afbreken, … We hebben onze hoofden gebroken over moeilijke maaltafels en rekensommen, de lastigste opstellen geschreven, de moeilijkste cursussen doorworsteld, … Sommigen hebben ook de knepen van het ouderschap geleerd … met vallen en opstaan. We hebben geleerd hoe het moet, en met scha en schande moeten ondervinden hoe het niet moet.

Zijn dat geen successen? Dit zijn allemaal successen! Maar we zijn ze vergeten. Er wordt maar pas van successen gesproken als er veel geld op de rekening staat, of een dure wagen op de oprit, of een eigen huis of … Wees toch al dankbaar voor de kleine zaken die je hebt verwezenlijkt, want je hebt het toch mooi gedaan.

Altijd als ik iets nieuw heb uitgevoerd dat ik nog niet eerder heb gedaan, vind ik dat een succes en geef ik mezelf een schouderklopje. Ik neem niets meer voor vanzelfsprekend. Er kan steeds iets gebeuren waardoor je het gene wat je nu heel goed kunt, je daarna niet meer kunt doen. En dan besef je pas dat je successen had.

Vanaf vandaag wil ik dat je echt eens nadenkt over je successen. Wat heb je allemaal al gedaan? Wat heb je allemaal al bereikt? Zoek niet te ver. Je hebt meer successen behaald dan jij zelf realiseert.

Als je wil mag je je grootste succes hieronder neerpennen ter inspiratie van anderen. Mijn allergrootste succes? Mama geworden van 2 prachtige dochters die zeer positief in het leven staan. Dit is een succes … en hoe. En de jouwe?

P.S. Al deelgenomen aan de wedstrijd?