Er was een tijd waarin ik me bleef verantwoorden, mijn woorden nuanceerde, me bleef verduidelijken, woorden en zinnen herformuleerde, checkte of het niet te hard overkwam, of te kort door de bocht, of misschien net een tikkeltje te veel als “mijn waarheid”,…

Ik gaf context, kaders en voorbeelden.
En zij?
Zij knikten vriendelijk.
Of zeiden: “Maar zo had ik het niet bedoeld.”
Of draaiden het om tot ik daar zat, met een vreemd soort schaamte in mijn maag.
Wat net “mijn grens” was, werd plots “mijn probleem”.

Herkenbaar?

Ik zag hoe mijn posts over dit onderwerp viraal gingen: duizenden likes, honderden reacties, gedeeld als gek … Toen wist ik: we zijn met véél.
Véél mensen die zich afvragen: "Is het nu echt zo moeilijk om gewoon gehoord te worden zonder dat ik eerst moet bewijzen dat mijn gevoel echt is?"

En dan is mijn antwoord heel helder: “Nee, dat is niet moeilijk. Tenzij je te maken hebt met iemand die daar geen belang bij heeft.”

Ze luisteren niet om te begrijpen. Ze luisteren om te verdraaien.

En als je dat eenmaal doorhebt … verandert alles.

Want dan besef je: het ligt niet aan jouw uitleg.
Het ligt aan hun intentie.
Je kan het nog zo helder formuleren, met een geruststellende toon en een sandwich-aanpak ("Ik waardeer je echt, toch…"), het verandert niks als de ander vooral geïnteresseerd is in “macht”, niet in verbinding.

Want manipulatieve mensen luisteren niet om tot verbinding te komen.
Ze luisteren om jouw woorden tegen je te gebruiken.
Om te kunnen zeggen: “Maar je zei toen …”
Of: “Dat is niet eerlijk van jou, want vorige week vond je het wel goed.”
Of: “Je verandert altijd van mening.”

En ondertussen blijf jij uitleggen.
Omdat jij wel eerlijk bent.
Wel verbinding zoekt.
Wel probeert om het te begrijpen, te snappen, te herstellen.

Maar laten we even heel duidelijk zijn:
Als jij steeds de enige bent die dat doet, dan zit je niet in een gesprek. Je zit in een machtsspel. En dat is zoooooooo vemoeiend!!

Hoe je een manipulator herkent (en waarom uitleggen geen zin heeft).

Even een reality check.
Hier zijn een paar typische zaken die eigen zijn aan manipulators:

Ze spelen het slachtoffer zodra jij je grens aangeeft.
Ze draaien het scenario om zodat jij je schuldig voelt voor hun gedrag.
Ze gebruiken je kwetsbaarheid als bewijs tegen jou, niet als ingang naar verbinding.
Ze luisteren om te verdraaien, niet om te begrijpen.
Ze houden van chaos: hoe verwarrender jij het vindt, hoe meer greep zij hebben op de situatie.
Ze eisen uitleg, toelichting, onderbouwing maar nemen niks aan.

En dat laatste is belangrijk.
Want op dat punt verlies je zoveel energie: in het steeds opnieuw verantwoorden van jezelf.

Weet je wat het ergste is? Sommigen hebben niet eens door dat ze dat doen. Want neen, niet alle mensen die zo reageren zijn narcisten (ik vind trouwens dat er met deze term te vaak rondgestrooid wordt). Het zijn mensen die emotioneel verwaarloosd zijn. Mensen die emotioneel niet volwassen zijn geworden. Het is niet omdat die persoon 50 jaar is, dat die emotioneel 50 jaar is maar daar had ik hier al over geschreven.

Dus wat werkt dan wél?

Tijd voor wat praktische Nele-wijsheid. 😉
Geen zweverig gedoe, maar concrete dingen die jij vandaag al kan toepassen als je voelt: ik zit hier potdekke middenin. (Sorry dat ik “potdekke” schrijf, eigenlijk wil ik “godverdomme” zeggen, maar dan draait mijn lieve dooppeter zich om in zijn graf.😉)

1. Stop. Met. Uitleggen.

Ik weet het. Moeilijk. Want je bent empathisch. Zorgzaam. Je wil dat mensen snappen hoe jij je voelt.
Maar laat me dit zeggen, klaar en duidelijk: als je iets driemaal hebt uitgelegd en ze “begrijpen” het nog steeds niet, dan wíllen ze het niet begrijpen.

En dan mag jij stoppen. Volledig.

Een grens hoeft geen toelichting.
Een ‘nee’ is een volledige zin.
En jouw gevoel is niet onderhandelbaar. Nèh!

2. Word een grijze kei. (Ja echt, Gray Rock!)

Ken je die techniek al?
Je wordt oninteressant. Kalm. Reactieloos.
Niet passief-agressief, gewoon … onbespeelbaar.

Want manipulators leven van drama, reactie, emotie.
Dus hoe minder jij reageert, hoe sneller zij afhaken.
Jij zegt: “Mhm.”
Zij hopen: “Komaan, geef me vuur.”
Maar jij blijft kalm, steady, onaantastbaar.

Let op: ze zullen proberen de situatie te laten escaleren. Eerst wat harder duwen, hopen dat je toch springt. Maar blijf rustig. Je bent niet verplicht om toneel te spelen in hun soap. Dus blijf ademen en be … calm! 😉

3. Zet grenzen. En hou ze strak.

Zeg wat je wil. Zeg wat je niet wil. En vooral: hou je eraan.

Voorbeelden?

“Ik wil dit gesprek niet verderzetten als je zo tegen me spreekt.”
“Ik heb mijn punt gemaakt, ik ga het niet herhalen.”
“Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar ik laat me hier niet meer in meeslepen.”

En dan ophangen. Wegwandelen. Op ‘blokkeer’ duwen.
Niet als straf. Maar als bescherming.

Want jouw energie is kostbaar. En niet iedereen verdient toegang tot die energie van jou.

4. Wees je bewust van je triggers.

Manipulators weten precies waar ze moeten duwen.
Jouw pleaserstukje? Je verlatingsangst? Je nood aan bevestiging?

Ze kennen het.
En gebruiken het.

Dus hoe bewuster jij bent van je triggers, hoe minder ze vat op je hebben.

Pro-tip: schrijf eens op waar jij het moeilijk mee hebt in die gesprekken. Welke zinnen je raken. Wat je bang maakt.
Want die triggers … zijn ook je toegangspoort naar genezing.

5. Walk away. With power.

Niet met drama. Niet met hysterie.
Gewoon helder. Kalm. Stevig.

“Dit werkt niet voor mij.”
En dan loslaten.

Ze zullen je willen terugtrekken. Met woorden als:

“Jij geeft te snel op.”
“Zie je wel dat je niet kan communiceren.”
“Iedereen verlaat mij altijd …” (oooooh, die Calimero toch!)

Maar jij weet beter.
Dit is geen verlaten.
Dit is kiezen voor jezelf.

En geloof me: zelfzorg voelt in het begin als egoïsme, maar is eigenlijk pure liefde.

Tot slot: je hoeft niks te bewijzen.

Als je jezelf hier in herkent, en ik wéét dat velen van jullie dat doen, weet dan dit:

· Je bent niet té gevoelig.

· Je hebt niks verkeerd gedaan.

· Je hoeft niet nóg een poging te doen om begrepen te worden.

Sommige mensen kiezen ervoor om je niet te begrijpen. Omdat het hen dan dwingt om verantwoordelijkheid te nemen. En daar hebben ze geen zin in.

Laat dat los.

Stop met uitleggen.
Begin met beschermen.

Want jij verdient relaties waarin je je niet moet verdedigen, maar gedragen voelt.
Waarin je niet hoeft te roepen om gehoord te worden.
Waarin je woorden niet als wapens gebruikt worden, maar als bruggen.

En die relaties? Die beginnen met één simpele zin:

“Ik kies voor mezelf.”

Heb je het gevoel dat je hiermee worstelt? Dat je je gevangen voelt in een patroon van uitleggen, aanpassen en jezelf verliezen? Je bent niet alleen. Check mijn andere blogs over manipulatie of stuur me een berichtje. Samen breken we het patroon en bouwen we aan iets gezonds, stevigs, écht van jou.