Gekwetst zijn we allemaal wel eens. Vandaag kan niemand zeggen nooit emotionele pijn te hebben gevoeld. En ja, dit is relatief: voor de ene kan die pijn groter zijn dan voor de andere. Maar pijn is pijn. En dat voel je ...

De vraag is: wat doen we met die pijn? Halen we die pijn steeds naar boven door over het verleden te praten en blijven we borduren op iets wat niet meer veranderd kan worden? Wat was was. Een zinnetje om te houden. Of willen we leven in het nu met de lessen die we getrokken hebt uit het verleden? Aan jou de keuze: wil jij het verleden laten rusten en verder gaan?

We geven vaak anderen de schuld voor onze pijn. Iemand heeft ons iets misdaan of aangedaan en we willen verontschuldigingen horen. We willen dat zij hun fout inzien en hun verontschuldigingen aanbieden. Maar dit kan wel eens averechts uitdraaien. Je geeft immers je kracht weg. Want jij verliest er je energie door, jij voelt je er slecht bij. De ander partij heeft hier waarschijnlijk geen last van, jij wel. Ze hebben vaak het besef niet dat ze iets fout hebben gedaan of dat het toch niet zo'n impact had. Stel dat ze zeggen: "Ik heb dat niet gedaan/gezegd.". Of nog erger: "Wat dan nog dat ik dit gedaan heb?". Jij zit met de gebakken peren en jij blijft zitten met je gevoel van pijn.

Mensen die zich aan het verleden vast blijven houden, herbeleven de pijn keer op keer. Sommigen maken zich zelfs letterlijk ziek. Is dit het allemaal waard? Wil jij verder of wil jij in die slachtofferrol blijven? Wil je opnieuw vreugde en plezier in je leven? Dan moeten we hier plaats voor maken. Als je "rugzak" vol zit, kan er niets meer bij. Als je hart vol pijn en verdriet is, moet het ook eerst opengezet worden voor nieuwe en leuke zaken die in de plaats komen van de oude pijn.

Hier zijn alvast 6 manieren om je oude pijn los te laten.

1 - Beslis om los te laten.

Het gaat niet automatisch. We moeten nu echt voor onszelf beslissen: "ik laat het los". Zeg dit ook bewust en zeg dit zo dat je het ook voelt. Je moet bewust die keuze van loslaten maken. Ja, wij hebben een keuze. Wij zijn de enige wezens op aarde die een bewuste keuze kunnen maken. Dus als je beslist om los te laten, aanvaard je ook de keuze om los te laten. Je beleeft niet meer de oude pijn en je stop ermee om alle voorafgaande details in je hoofd te herbeleven en te analyseren wanneer je terugdenkt aan het vroegere voorval of aan die persoon.

2 - Druk je pijn uit.

De pijn die we voelen moet eruit: ofwel uiten we het naar die bepaalde persoon ofwel ventileren we bij een goede vriend(in). Wat velen doen (en wat ik mijn klanten aanraad) is dat ze alles neerschrijven in een brief en die brief nooit versturen. Het moet immers allemaal uit ons systeem. Door het allemaal neer te schrijven, komt het er bewust uit. Hou je niet in, zoek niet naar de juiste woorden. Gewoon schrijven zoals het eruit komt. Voel je nog pijn na één brief? Schrijf dan een tweede, en een derde, en een ... Je gaat merken dat elke brief korter en korter wordt.

Uiteraard verstuur je die brief niet. Verscheur hem in kleine snippers of beter nog: verbrand hem. Een fantastisch ritueel dat ervoor zorgt dat je loslaat.

Wat ook helpt is om eens goed te gaan schreeuwen, roepen, gillen. Zoek daarvoor een geschikte plek. Weilanden, bossen en lege stranden dienen zich daartoe. De pijn moet er helemaal uit.

3 - Neem je verantwoordelijkheid

We kunnen het slachtoffer spelen of we kunnen beslissen om ons leven te leiden. Lijden of leiden? Een groot verschil in aanpak en dat is nou juist onze verantwoordelijkheid. We denken vaak zwart-wit terwijl het meestal grijs is. Dus bedenk even: wat kon je anders doen? Hoe zou je het de volgende keer (als het nog eens gebeurt) aanpakken? Hoe kon je nog reageren? Een beetje zelfreflectie kan geen kwaad. En nu ook: wil je gekend zijn als diegene die jammert en klaagt of als iemand die van aanpakken weet?

4 - Stop met die slachtofferrol en anderen de schuld te geven.

Ik schreef het al in het vorige punt: neem je verantwoordelijkheid. Die slachtofferrol is o zo gemakkelijk en het voelt zo goed. Herinner jij je nog Calimero? "Zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk". Google gerust 'Calimero' en je vindt vele filmpjes zodat je weet wat ik bedoel. Hij was een echt klagertje 1ste klasse. Wil jij zo gekend zijn?

Ja, we zijn speciaal. We zijn belangrijk. We zijn uniek. En ja, onze gevoelens zijn ook belangrijk. Maar er is een verschil tussen "onze gevoelens zijn belangrijk" en "onze gevoelens overstijgen al het andere en andere zaken doen er niet toe.". Er bestaat zoiets als het 'het leven'. En dat leven heeft inderdaad zijn uitdagingen. Anders zou het maar saai zijn.

Elk moment van de dag, elk moment van ons leven kunnen we een keuze maken: ons slecht blijven voelen of beginnen met ons goed te voelen. De verantwoordelijkheid ligt in onze handen. Wij zijn verantwoordelijk voor ons leven, of je dit nu wil horen of niet. Daarom mogen we de kracht ook niet bij een ander leggen maar moeten we die bij ons houden.

Oude koeien uit de gracht halen heeft nog nooit een relatieprobleem opgelost, dus laat die koeien met rust.

5 - Focus op de toekomst, het hier en nu en GENIET.

Het verleden kunnen we niet veranderen. het enige wat we kunnen doen is vanaf vandaag het beste uit ons leven te halen. Vandaag is de start van ons nieuwe en betere leven en maken we er het beste van. Het is tijd om los te laten en het verleden te laten gaan. Wanneer we ons op het hier en nu èn op onze toekomst focussen hebben we geen tijd om over het verleden te mijmeren.

Wanneer dat verleden dan toch even opduikt, erken het en concentreer je dan terug op het heden. Ik zeg dan regelmatig tegen mezelf "Het is ok, het is gebeurd en nu ga ik verder voor mijn geluk". Dan zet ik een vrolijk liedje op en begin ik te dansen; Zo kan ik mijn gevoel keren.

6 - Vergeef!

"You're forgiven, nog forgotten" zongen The Corrs in de jaren '90. Een liedje dat regelmatig in mijn hoofd speelt. We kunnen het verleden dan misschien niet vergeten, we kunnen wel vergeven. Niet alleen die persoon verdient onze vergeving, ook wijzelf. Vergeving wil niet zeggen dat je het aanvaard hebt wat is gebeurd. Je aanvaard het niet en toch vergeef je het. Omdat het jou meer pijn berokkent dan goed voor je is.

Je zegt "ik ben goed, jij bent goed. Je deed iets wat me pijn deed maar ik wil verder met mijn leven dus laat ik nu vreugde en plezier toe".

Vergeving is ook iets vanuit een ander standpunt bekijken, je perceptie veranderen. Jezelf vergeven is enorm belangrijk. We moeten stoppen met onszelf verwijten te blijven maken. Wat is het nut onszelf te blijven "slagen" met wat gebeurd is? Trek er je lessen uit en ga voort met je leven.

Misschien is dit wel harde materie. Misschien schrik je wel van wat je las. En ja, het is moeilijk om los te laten. Geloof me: been there, done that. Soms trap ik er zelf nog in. Het voelt immers aan als een oude vriend. Maar niemand verdient het om pijn te lijden. Het is niet gezond, geeft stress en het beïnvloedt zeer zwaar ons hele leven.

Daarom: laat los. Begin nu.

Wat ga jij doen als 1ste stap om los te laten? Om terug vreugde te brengen in je in leven? Meld het hieronder en inspireer zo anderen.

Veel succes!