Er zijn van die periodes waarin je plots beseft: ik ben altijd moe. Niet alleen lichamelijk, maar ook binnenin. Moe van het moeten, van het zorgen, van het lopen, van het proberen om alles goed te doen. En ergens, onder die vermoeidheid, zit ook nog een knagend schuldgevoel. Want hoe durf je eigenlijk zeuren over moe zijn als er nog honderd taken op je lijstje staan?

Herkenbaar? Dan is deze blog voor jou.