Op je 46ste horen dat je ADHD hebt, dat is geen kattenpis, zoals we in Vlaanderen zeggen. Dat is een donderslag bij heldere hemel.

En tegelijk … voelde het alsof iemand eindelijk de handleiding van mijn brein in mijn handen duwde. 😉
“Oh, dus dát verklaart waarom ik soms als een wervelwind door mijn leven ga, overal halve sporen achterlatend. Waarom ik bergen energie heb én tegelijk uitgeput kan zijn. Waarom ik lijstjes maak van lijstjes en nog steeds vergeet wat ik eigenlijk zou doen.”